Wat zijn verschillen tussen het boek en de film Hoe duur was de suiker?

Hoe duur was de suiker? Niet duur – Joop – BNNVARA • • • • Econoom en historicus Ondenkbaar dat Joodse schrijver over concentratiekampen zou schrijven zoals McLeod over slavernij Naar aanleiding van de verfilming van het boek van Cynthia McLeod fileert Sandew Hira het verhaal. In het slavernijdrama draait alles weer om de witte man of vrouw, het leed van de zwarte slaaf wordt gebagatelliseerd.

1. Wie door zijn ogen naar Hoe Duur was de Suiker kijkt, ziet een heel andere film.
2. De ultieme vorm van kolonisatie van de geest.’ Afgelopen week is de verfilming van het boek van Cynthia McLeod Hoe duur was de suiker? in première gegaan.
3. Ik heb de film nog niet gezien.
4. Maar ik heb het boek gelezen en dat is wel een bespreking waard, omdat het een bestseller is.

De titel suggereert dat het boek gaat over het verhaal achter het product ‘suiker’ naar analogie van de uitdrukking ‘de vis wordt duur betaald’. Die uitspraak komt voor in het toneelstuk ‘Op hoop van zegen’ van de Nederlandse schrijver Herman Heijermans uit 1900.

Dat toneelstuk vertelt het verhaal van de ellende van het arbeiders- en vissersleven. Maar het boek van McLeod gaat zijdelings over de ellende van slavernij. Die vormt slechts het decor voor een verhaal over witte slavenmakers tijdens slavernij. Twee zusjes Elza en Sarith wonen op een plantage in Suriname.

Elza is een lieve meid uit een slavenmakersfamilie en haar zus Sarith is een mooi verwend kreng. De zwarte lezer(es) moet zich met deze witte slavenmakers identificeren via uitgebreide dialogen en bespiegelingen over wat in hun vrouwenziel omgaat: liefde, een leuke man en een leuk leven als slavenmaakster tijdens slavernij.

Je denkt dat het verhaal gaat over slavernij, maar het gaat over liefde. Het beeld dat je krijgt is dat slavernij een en al liefde was. De witte vrouwen zijn verliefd op de witte mannen. De zwarte vrouwen zijn verliefd op de witte mannen. De witte mannen zijn verliefd op de zwarte en witte vrouwen. De zwarte vrouwen houden van de witte vrouwen.

En waar een zwarte vrouw en een zwarte man verliefd zijn op elkaar, laat de zwarte man de zwarte vrouw in de steek voor een andere zwarte vrouw. Dat heb je met zwarte mannen in koloniale verhalen. In de trailer zegt Mini-Mini die door de witte Sarith tot slaafgemaakt is: “Ik heb maar een doel in het leven: mijn misi gelukkig maken”.

En dat is wat de zwarte vrouwen in het boek steeds voor ogen hebben: hun onderdrukker gelukkig maken. Ik zie een Joodse schrijver al een roman schrijven over de werkkampen tijdens de Tweede Wereldoorlog waarin een Joodse vrouw slavenarbeid verricht voor de Nazi-officieren en de auteur haar laat vertellen: “Ik ben Anne Frank.

Ik heb maar één doel in het leven en dat is Frau Himmler gelukkig maken.” In Israël zou men kotsen van verontwaardiging. In Nederland is zelfs Humberto Tan lyrisch over de film. Een andere zwarte man, John Leerdam, maakt er een toneelstuk van. Welke zwarte zanger(es) gaat straks een musical doen? Enfin, terug naar het boek.

• Mini-Mini komt zijdelings aan de orde in het boek, met name als Sarith haar man bedriegt.
• Die wordt vervolgens verliefd op Mini-Mini.
• Het gaat bij de man niet om seks, maar om liefde zoals alle witte mannen in slavernij niet op zoek waren naar seks maar naar liefde van hun zwarte tot slaafgemaakte vrouwen.

Hij koopt haar vrij, en dat is dan het bewijs van zijn goed karakter. Je vraagt je af: hoe zit het met de andere mannen en vrouwen die hij tot slaaf had gemaakt. Hebben die geen recht om als vrije mensen te leven? Hebben die geen recht op liefde? Maar die vragen worden natuurlijk door geen enkel personage in het boek aan de orde gesteld.

Om het decor van slavernij een beetje van historische feitjes te voorzien heeft de auteur ook slechte witte mensen opgevoerd. Tegen deze achtergrond steekt een witte man, Rutger de man van Elza, schril af. Hij is pas in de kolonie aangekomen en wordt opgevoerd als de man met een geweten. Hij stelt de kritische vragen over het systeem.

Het boek over de witte held: “‘Zou het dan niet beter zijn, als alle slavenbezitters voortaan hun slaven goed zouden behandelen?’, had Rutger gevraagd; ‘zonder die vreselijke straffen die nu worden toegepast. Is ‘t niet de vrees voor die gewelddaden, als ophangen aan een vleeshaak, hand of voet afhakken, Spaanse bok en levend verbranden, die maakt dat de slaven nu weglopen?'” Rutger meent dat zwarte mensen zo denken: “Als jullie ons niet martelen en mishandelen, willen we best gratis voor jullie werken.” Maar niemand die hem erop attendeert dat zwarte mensen heel anders denken.

En dat komt de lezer nooit te weten, omdat het boek steeds de gevoelens vertolkt van de witte personages. De goedheid van Rutger wordt geïllustreerd aan de hand van zijn bezoek aan een plantage die in aanmerking komt voor een lening waarover hij moet besluiten. De gemene opzichter vraagt hem of hij voor de nacht een tot slaafgemaakte vrouw wil hebben om te verkrachten (in het boek en alle koloniale verhalen gaat het altijd om ‘vrijwillige’ seks en wordt de term verkrachten niet gebruikt).

Rutger wijst dat verontwaardigd van de hand. Maar dan verandert hij toch van gedachten. Het boek: “Toen ze van tafel opstonden, zei Rutger tegen zijn gastheer, ‘Mijnheer Jeremiah, ik zou vanavond wel graag gebruik willen maken van uw aanbod van dat slavinnetje, weet u wel’.

• Mijnheer Jeremiah keek blij verrast.” Wat doet die schoft van een Jeremiah? Hij stuurt een jong meisje van 13-14 jaar.
• Rutger reageert geschokt en wijst haar af.
• En de auteur beschrijft de scène op zodanige manier (Rutger gaat het meisje beschermen) dat je moet denken: wat een goede vent is die Rutger toch.

Maar wat als het meisje 18 jaar was en verliefd was op een andere zwarte man. Wat als ze een moeder van één of meerdere kinderen was. Dus de witte man die geen pedofiel wil zijn maar een volwassen zwarte vrouw wil verkrachten is een goede witte man. Geen personage in het boek die deze vraag stelt, omdat de gevoelens van zwarte mensen niet in het boek worden vertolkt.

Soms zijn de dialogen ronduit hilarisch hoewel ze niet zo bedoeld zijn. Check dit stukje. Elza en Rutger zijn getrouwd. Elza vreest dat Rutger gaat veranderen als hij langer in de kolonie zal verblijven. Rutger vraagt Elza om geen jaloerse vrouw te zijn. Ze moet hem vertrouwen. Het boek: “‘Ben je van plan om een bijzit te nemen Rutger?’, vroeg ze.

‘Van plan, nee zeker niet!’, riep Rutger nu. ‘O, nee, maar je weet nooit hoe ‘t in ‘t leven gaat, en ik wil dat je zeker weet dat ik je trouw zal blijven, zelfs al zou ik bijvoorbeeld een incidentje of een korte relatie met een andere vrouw hebben. Begrijp je dat? Beloof me, dat je dan niet boos zal zijn of denken dat jij dan wraak moet nemen met een andere man.’ ‘Ja dat beloof ik’, zei Elza nu, ‘als, als,’ ze aarzelde.

• Als wat?’ vroeg Rutger nu.
• Zo’n incident of die korte relatie, dat zal dan toch niet in mijn huis gebeuren?’ ‘O, Elza toch!’ Rutger lachte.
• Nee hoor, mijn lieveling, was je daarvoor bang?'” Ha! Ha! Ha! “Toch niet in mijn huis? Nee, was je daar bang voor”.
• Hilarisch, maar de auteur bedoelt het als een serieuze dialoog! Nou is deze roman geen wereldliteratuur, maar zo’n dialoog zou je niet eens in een keukenroman tegenkomen.

Waar wordt nou de titel van het verhaal “hoe duur wordt de suiker betaald?” behandeld? Op twee plekken. De hand van een totslaafgemaakte kwam terecht tussen de rollers van een suikermolen. Het was een ongeluk. In die tijd waren er twee mogelijkheden: of de man wordt met lichaam en al getrokken en vermalen of zijn hand wordt afgekapt.

Hoe duur was de suiker is teruggebracht naar een ongeluk van een totslaafgemaakte man en wordt verteld in een paar alinea’s. De tweede plek is het verhaal van de witte soldaat Jan die naar de kolonie kwam niet om te vechten maar om goud te zoeken. Er zijn twee grote hoofdstukken gewijd aan Jan (van de totslaafgemaakte die zijn hand verliest weten we niet eens zijn naam).

Hij komt uit Amsterdam en bla-bla-bla. Hij ging op expeditie. In geuren en kleuren worden de kleinste details van de ontberingen van Jan beschreven. Hij komt oog in oog te staan met de Marrons. Die nemen hem gevangen nadat hij gewond geraakt was. Hij wordt goed verzorgd en na zes weken teruggestuurd, omdat hij pas in de kolonie was en niet schuldig kon zijn aan misdaden.

1. Hij gaat een tweede keer op expeditie.
2. Hij moet door zwampen met kaaimannen.
3. Ze overvallen een marrondorp en slachten de mensen af.
4. Hij doet niet mee aan de slachtpartij.
5. Daarom wordt hij gepest door de andere soldaten die roepen: “Jan, ben je bang?” (zo luidt ook de titel van het tweede hoofdstuk over Jan).

In het oerwoud krijgt hij koorts en sterft. Het boek: “En zo stierf Jan, een Hollandse jongen in het oerwoud van Suriname, niet vermoord door de Boni’s, de Aluku’s, die gevaarlijke bosnegers. Nee, gewoon vermoord door zijn landgenoten, die hebberige blanken die hem en nog 1500 andere soldaten opofferden, omdat zij slaven wilden hebben om voor hen te werken, slaven die op hun plantages moesten werken om te produceren koffie, cacao en suiker, vooral suiker!” ‘De suiker wordt duur betaald’ heeft geen betrekking op zwarten die slachtoffer zijn van een misdaad tegen de menselijkheid, maar op de witte Jan die het slachtoffer is van pesterijen en ziekte die via een kromme redenering worden gelinkt met suiker! De witte man betaalt de prijs voor de suiker.

Hoe verzint ze dat? De suiker wordt dus helemaal niet zo duur betaald! Hoe eindigt het boek? De twee zusjes die vijanden waren geworden, omdat Sarith de man van Elza had verleid, worden aan het eind weer vriendinnen. De kolonie werd geteisterd door ziekte. Veel familieleden stierven. Maar ze hebben het overleefd.

En zo eindigt het verhaal. Hoe zou men in Israël reageren als een Joodse auteur een verhaal vertelt over de nazi-werkkampen met als hoofdfiguren de sympathieke SS-officier en hun nazi-vrouwen waarbij de Joden zich moeten associëren met de liefdesperikelen van de nazi’s? En wat zouden ze denken als het boek eindigt met zo’n passage:”Het is toch nog goed gekomen.

Ijk, Frau Himmler en haar zus lopen hand in hand samen weg naar de uitgang van het werkkamp. Ze hebben de Holocaust overleefd.” Zouden de Joodse lezers hun tranen wegvegen of zouden ze kotsen van woede? Deze roman is de ultieme vorm van kolonisatie van de geest. Cynthia McLeod associeer ik met de uitspraak in de trailer, maar dan geparafraseerd: “Ik ben Cynthia McLeod.

Ik heb maar één doel in mijn leven: al mijn misi’s en masra’s gelukkig maken.” En dat is goed gelukt. Sorteren op: Nieuwste eerst Oudste eerst Beoordeling 3 okt.2013 – 9:31 Briljant ‘stuk’. De film is een verhaal, ik zie een film niet als de verbeelding van de werkelijkheid, en het feit dat Umberto geinteresseerd is, laat al zien dat er sprake is van zoetige romantiek., nogmaals als film is daar niks mis mee. Het boek hoef ik dus in ieder geval niet te lezen. 3 okt.2013 – 9:31 Geweldig stuk Sandew, zeer bedankt!!! Boek en film vooral bestemd voor wit publiek en de de gekleurde, elitaire bovenklasse in Suriname en Nederland, die toch al niets heeft met de slavernij. Cynhtia McCloud wil vooral geld verdienen, niks mis mee. Ik ga nog film zien, nog boek kopen en lezen. Wil je een echte film over de slavernij zien: bestel Roots!! 3 okt.2013 – 9:31 De recensent maakt één grote fout die in zijn hele recensie voortleeft. Hij beschouwt het boek namelijk met de opvattingen van iemand die in de 21ste eeuw leeft. ‘Hoe duur was de suiker’ is echter een historische roman. In de 18e eeuw had men andere opvattingen over slavernij, over omgangsvormen.

1. Wat nu onze normen en waarden zijn is iets van het heden en is ook nu nog aan veranderingen onderhevig.
2. In de 19e eeuw hadden vrouwen in Nederland bijvoorbeeld niet eens stemrecht, hun positie in de maatschappij was totaal anders dan tegenwoordig.
3. Zo ook de positie van de zwarte bevolking in de 18e eeuw in Suriname.

Veel mensen in die tijd dachten niet in goed of slecht, maar zagen de situatie zoals die was als vanzelfsprekend, hoe moeilijk dat ook is voor te stellen. Je mag lachen om bepaalde passages in het boek, die met een hedendaagse bril op nogal ongeloofwaardig lijken, maar door hier zo op af te geven geeft de recensent aan niets van de context van het boek begrepen te hebben. 3 okt.2013 – 9:31 Twee dingen: a. De slavernij is op geen enkele wijze te vergelijken met de holocaust. Dat komt omdat het doel van de holocaust was zoveel mogelijk joden te vermoorden. Het wasde bedoeling dat ze het niet overleefden. Van de slaven was het de bedoeling dat zij het wel overleefden en wel om voor hun meesters te werken.

1. Dat is een essentieel verschil.
2. Ik schrijf dit niet op om de slavernij en de slavenhandel te vergoeilijken mar om iets duidelijk te maken.b.
3. Ik denk dat de houding van de eigenaren ten opzichte van hun slaven heel erg lijkt op die van ons tegenover dieren.
4. Dat zijn levende gebruiksvoorwerpen.
5. De meeste houden wij voor de producten die ze ons leveren, maar een groot aantal van hen zijn gezelschapsdieren die wij als een soort vrienden beschouwen maar wel als inferieure vrienden die ons niet mogen teleurstellen.

Ziedaar de positie van Mini-Mini. De achteloze houding die Sandew Hira in de roman van Cynthia McLeod constateert, geeft daarom misschien juist goed aan hoe een slavenmaatschappij aanvoelde. Maar dan moet je deze gedachte wel op de achtergrond hebben. Nog iets: de Marrons van Brazilië stichtten de machtige stad Palmares waarin zij probeerden hun Afrikaanse levensstijl opnieuw vorm te geven.

1. Ontsnapte slaven werden vrij man in Palmares maar wie van eeen Portugese plantage werd geroofd kwam gewoon op de slavenmarkt van Palmares terecht want die hadden de vrijheid niet verdiend.
2. Ook dit vermeld ik niet om slavernij te vergoeilijken maar om aan te geven hoe ingewikkeld de zaken lagen.
3. Toch vallen er natuurlijk romans te schrijven en films te maken waarin slaven voorkomen die geen willoos object zijn maar handelen.

Dit is een link naar Quilombo, een Brazilianse speelfilm over Palmares. Het begint met slavenverzet. Je hoeft geen Portugees te verstaan om het eerste kwartier volstrekt te begrijpen. Prachtige muziek van Gilberto gil. http://www.youtube.com/watch?v=2OzNN6-UAlM 3 okt.2013 – 9:31 De transatlantische slavernij is wel degelijk te vergelijken met de holocaust (=vernietiging). Beide zijn namelijk misdaden tegen de menselijkheid waarbij volkeren op industriële wijze zijn uitgebuit en afgeslacht. Er zijn ook verschillen: Het aantal slachtoffers van de transatlantische slavernij is nog eens vele malen groter (tientallen miljoenen) dan bij de holocaust (6 miljoen).

1. De transatlantische slavernij strekt zich uit over een periode van meer dan 3 eeuwen, de holocaust 5 jaar.
2. Voor de transatlantische slavernij is (althans door de Nederlandse overheid) nimmer excuses gemaakt, voor de holocaust wél.
3. Overlevenden en nabestaanden van de transatlantische slavernij zijn nooit gecompenseerd.

Aan de overlevenden en nabestaanden van de holocaust zijn tot op de dag van vandaag 100den miljarden betaald. 3 okt.2013 – 9:31 Ik ben er mee eens dat de holocaust niet exact gelijkend is aan slavernij maar dan wil ik je wel een tegenvraag stellen. Wat zijn de overeenkomsten tussen een slavenplantage en een concentratiekamp? Vanuit het perspectief van de ingezetene? RSIN 8531 62 402 : Hoe duur was de suiker? Niet duur – Joop – BNNVARA

Hoe duur was de suiker Sarith karakter?

‘Hoe duur was de suiker’ door Cynthia McLeod Cynthia Mc Leod staat bekend als één van Suriname’s bekendste schrijfsters. Eerder schreef zij al veel boeken over de Surinaamse geschiedenis en het slavernijverleden, en dit komt ook weer tot expressie in haar boek “Hoe duur was de suiker?”,

1. Het boek, dat zijn eerste druk beleefde in 1985, vond nu voor het eerst zijn weg naar het witte doek tijdens het Nederlands Filmfestival.
2. Het boek was een groot succes, de film mogelijk wat minder gezien de matige recensies.
3. Ik ben erg benieuwd naar de film, zeker omdat ik dit boek al een aantal jaren in mijn bezit heb en het regelmatig nog eens herlees.

Het boek beschrijft hoe twee meisjes, Elizabeth en Sarith, in een vooraanstaande Joodse familie opgroeien in de 18 e eeuw in koloniaal Suriname. Waar Elizabeth het goede en brave karakter belichaamt, is Sarith juist erg verwend. Dat Sarith erg mooi is, maakt haar nog arroganter en verwender.

Iedereen kijkt alleen naar Sarith en merkt Elizabeth nauwelijks op. Als Elizabeth op een feest per toeval Rutger Le Chasseur ontmoet, is ze blij eindelijk eens opgemerkt te worden. De twee raken verliefd en trouwen met elkaar. Ze leiden een gelukkig leven, maar langzaamaan komt er toch een kink in de kabel.

Als Sarith bij Elizabeth intrekt, heeft ze haar zinnen gezet op Rutger. Rutger, niet bestand tegen de verleidingspogingen van de mooie Sarith, begint een affaire. Elizabeth moet dan tijdens haar eerste zwangerschap toezien hoe haar man in eigen huis met Sarith vreemdgaat.

Deze affaire gaat uiteindelijk over, maar laat zien wat voor een type Sarith is: een harde, doelbewuste vrouw die over iedereen heenloopt. Later kom je erachter dat Sarith een ongelukkige vrouw is die vooral jaloers is op het leven van Elizabeth. Naast deze karakters geeft Mc Leod ook een stem aan de slavinnen die hen bijstaan (waaronder Mini-mini) en aan een Nederlandse soldaat, Jan, die terechtkomt bij marrons (gevluchte slaven).

Ze schrijft de verhalen van alle karakters tegen een achtergrond van historische gebeurtenissen. Het boek gaf mij zo een beeld van hoe het er ongeveer aan toeging tijdens de slavernijperiode in Suriname; hoe de slaven en plantage-eigenaren leefden, wat de gebruiken waren, welke ontwikkelingen er waren tussen Nederland en Suriname en welke ontwikkelingen er waren in Suriname zelf.

1. Als je dan weer terugkijkt naar Elizabeth, Rutger en Sarith zie je dat ze eigenlijk als metafoor dienen voor het oude koloniale tijdperk en het nieuwe moderne tijdperk.
2. Elizabeth en Rutger staan metafoor voor het moderne tijdperk.
3. Zij zijn voor gelijkheid en behandelen hun slaven goed.
4. Rutger zorgt er bijvoorbeeld voor dat zijn slaaf Alex zich kan vrijkopen door hem te betalen voor zijn diensten en Elizabeth heeft een goede vertrouwelijke relatie met haar slaven.

Sarith staat metafoor voor het oude koloniale tijdperk en heerschappij en behandelt haar slaven dan ook slecht. Het is voor haar niet meer dan normaal dat slaven een bezit zijn die de blanke bevolking horen te bedienen. Als zij iets niet goed doen in haar ogen moeten zij gestraft worden.

Zij laat bijvoorbeeld Ashana, de huisslavin van haar stiefvader afranselen als deze haar terechtwijst, na haar affaire met Rutger. Dat Ashana later overlijdt aan haar verwondingen doet haar niets. Zij is slechts een slavin en deze mogen hun eigenaar niet beledigen. Zij zijn er alleen als bezit, moeten alles doen wat de eigenaar zegt en vooral hard werken, soms ten koste van hun eigen leven.

De titel “Hoe duur was de suiker?” slaat dan ook op de daadwerkelijke kosten van suiker. Er zijn talloze slaven die hard voor de suikerproductie hebben gezwoegd, lichaamsdelen hebben verloren of zelfs het leven hebben gelaten. Hoe duur was de suiker dan écht, als je al deze zaken meeneemt? Ik heb meerdere boeken gelezen van Cynthia Mc Leod.

• Hoewel de thema’s vaak hetzelfde zijn, liefde, intrige, interraciale relaties en slavernijverleden, vervelen haar boeken mij nooit.
• Juist de historische gebeurtenissen in het verhaal zorgen ervoor dat dit verhaal en haar andere verhalen interessant blijven.
• Ik had anders nooit geweten dat in de 18 e eeuw de marrons plantages aanvielen en wat het verhaal was van Boni, de leider van deze aanvallen.

Ook lees je dat het gouvernement in Suriname deze aanvallen wilde bestrijden met Het Zwarte Korps. Dit was een korps bestaande uit slaven die tegen de marrons moesten vechten. De gouverneur had bepaald dat je de marrons het beste met hun eigen volk kon bestrijden. Hier werd natuurlijk niet gedacht aan wat de slaaf wilde; deze verkeerde in een hevige tweestrijd, want deze wilde wel vrij zijn, maar niet tegen zijn eigen volk vechten en hen zo verraden. Interessant vond ik ook om te lezen dat in die tijd de eerste Joodse schouwburg werd gebouwd en dat dit weer een reactie was op de Hollandse schouwburg, waar Joden niet welkom waren.

Uitgeverij Conserve, 1995 pagina’s 292 ISBN 9041 760 008 NUR 301 Recensie door Sereena, oktober 2013

: ‘Hoe duur was de suiker’ door Cynthia McLeod

Is Hoe duur was de suiker waargebeurd?

De historische roman Hoe duur was de suiker? van Cynthia McLeod is gebaseerd op vele jaren archiefonderzoek in Nederland en Amerika. Het boek speelt zich af in Suriname, in de periode 1765-1779. McLeod geeft met haar boek een beeld van het dagelijks leven in het koloniale rijk.

Wat is de Thema van Hoe duur was de suiker?

Hoe duur was de suiker (film)

Hoe duur was de suiker?
Start	8 februari 2014
Einde	1 maart 2014
Afleveringen	4
Seizoenen	1

Waarom het boek beter is dan de film?

Home Entertainment Chickstyle Waarom we het boek altijd beter vinden dan de film

We vinden niets lekkerder dan met onze neus in de boeken duiken. Eenmaal verdiept in een goed boek, kun je alles om je heen zo vergeten. Sommige boeken zijn zelfs zo goed, dat ze verfilmt worden. Natuurlijk is dat leuk, maar eigenlijk vinden we een film nooit zo goed als het boek.

Een boek kan al onze zorgen doen vergeten en ons brein maakt overuren terwijl we ons voorstellen hoe de karakters uit een boek eruit zien. Bladzijden verslinden we en voordat we het weten, zijn we alweer bij de laatste pagina beland. Goede boeken heb je nu eenmaal zo uit. Als we een verhaal geweldig vinden, zijn we vaak ook wel benieuwd naar de verfilming.

Maar deze is eigenlijk nooit zo goed als de film zelf. Over een boek doe je langer Als je ontzettend van een verhaal geniet, wil je toch dat er nooit een einde aankomt? Als je een boek leest (en je écht fanatiek leest), ben je er vaak wel een hele dag mee zoet. ” Continue Watching on GIPHY Bron: Giphy Je kunt tijdens het lezen je verbeelding laten spreken Wanneer je leest over het hoofdpersonage die bruin haar heeft, blauwe ogen en een wipneusje ga je zelf invullen hoe diegene er verder uitziet. Je kan een persoon zo voor je zien als je diegene zelf graag ziet.

Je verbeelding mag lekker creatief zijn. Tijdens het kijken van een film blijft er niets aan de verbeelding over. Het enige wat je hoeft te doen is naar de film kijken. En wakker blijven natuurlijk. Hoewel jij weet toch wel hoe het verhaal afloopt. In het boek worden geen details weggelaten Hoe vaak gebeurt het je wel niet dat je een verfilming kijkt en je opeens ziet dat een van je favoriete passages uit het boek is weggelaten? Vaak.

Veel te vaak. Teleurstellend vaak. Daarom kun je veel beter een boek lezen. De schrijfster zal echt niet denken: o jeetje, ik heb al 200 pagina’s volgetikt, laat ik nu maar stoppen. In boeken snap je de karakters beter Het is makkelijker om mee te krijgen wat er in het hoofd van de karakters omgaat.

1. In een boek worden op alle details ingezoomd.
2. Hoe voelt een karakter zich? Fronst zijn voorhoofd.
3. Bijt zij op haar lip? Draait haar maag rondjes.
4. Op deze manier snap je een karakter veel beter.
5. In een film krijg je dit niet mee.
6. Je vult zelf in hoe iemand zich waarschijnlijk voelt.
7. Het boek is realistischer In het boek krijg je het gewoon zoals het is.

Is er een karakter die niet zo knap is, dan zal de auteur er geen doekjes omwinden. Je krijgt het karakter gewoon zoals-ie is. Zodra het verfilmd wordt, wordt er altijd iemand gecast die veel knapper is dan het originele personage. Kijk maar eens naar de Game of Thrones-cast. ” Continue Watching on GIPHY Bron: Giphy Boeken kun je makkelijker meenemen Als je halverwege je boek bent en je moet eigenlijk de trein halen, dan kun je gewoon je boek in je tas proppen en in de trein verder lezen. Als je een filmpje kijkt, zul je toch al snel je laptop mee moeten nemen, wat veel lastiger is dan een boek.

Ook moet je maar net zorgen dat je laptop genoeg batterij heeft. Alleen maar lastig. Karakters worden niet verstoord door slechte acteerprestaties Je hebt vol enthousiasme een bioscoopkaartje gekocht voor die ene verfilming. Je bent zo benieuwd naar hoe het er op het witte doek uit zal zien. Hoe je favoriete karakters tot leven komen.

Maar het voelt als een klap in je gezicht wanneer je ziet dat de acteurs er helemaal niets van bakken. Het verhaal wordt niet op de juiste manier gebracht omdat die ene actrice niet dat ene karaktertrekje bezit wat het hoofdpersoon juist zo kenmerkt. Ja, dat is echt een bummer,

Wat is beter boek of film?

Het boek is (niet) altijd beter dan de film Alfred Hitchcock adviseert scenarioschrijvers om het basisboek slechts één keer te lezen en het vervolgens in de prullenbak te gooien, opdat de auteur een eigen beeldtaal voor de film kan ontwikkelen. Koolhoven volgt de iconische regisseur daar niet blindelings in.

‘Er bestaan geen algemeen geldende regels voor de verfilming van een boek. Waar ik Hitchcock wel kan volgen: je herinnering aan het boek en je eigen ideeën zijn belangrijker dan de scènes uit het boek. In Oorlogswinter is geen enkele scène identiek aan de passages uit het boek. Je grijpt er weleens naar terug voor specifieke zaken, zoals bijvoorbeeld een sfeerbeeld van een bepaalde locatie.

Maar je geeft er toch steeds je eigen interpretatie aan. Het is een constante spanning tussen trouw blijven aan het origineel, en je eigen invulling. Dat laatste heeft meer artistieke waarde voor de filmmaker. Bovendien moet je op zoek naar cinematografische oplossingen.

1. In sommige films zie je de literaire oorsprong nog erg duidelijk.
2. Ook als ik niet had geweten dat Tirza, naar de roman van Arnon Grunberg, een boekverfilming was, had ik dat allicht toch geraden.’ Vaak vindt het publiek het boek beter dan de film, maar dat is volgens Koolhoven te kort door de bocht.
3. Tussen film en boek bestaat een complexe relatie.

‘Veel mensen verkiezen het boek boven de film, dat klopt, maar die voorkeur heeft vooral te maken met wat je eerst consumeert. Dat fenomeen zie je ook bij popmuziek. Als je een bepaald nummer graag hoort en vervolgens wordt het gecoverd, vind je het origineel meestal beter.

Je bent eraan gewend geraakt. Boekverfilmingen zijn in die zin net als covers. Je kent de basisroman en je maakt voor jezelf een bepaalde visuele voorstelling van het verhaal. Als regisseur moet je daartegen opboksen, want je kan op het witte doek natuurlijk nooit voldoen aan een identieke weergave van het idee dat lezers in gedachten hebben.’ ‘Adaptaties van bestsellerboeken liggen best moeilijk, omdat je vecht tegen het verwachtingspatroon van de kijker.

Neem bijvoorbeeld de verfilming van de Harry Potter- reeks. Met de fanatieke lezers in het achterhoofd, durfden de scenarioschrijvers van de eerste film het boek moeilijk los te laten. Het resultaat was er ook naar: een film die drie uur lang in hels tempo doorraast, in een poging de hele inhoud van het boek erin te persen.

Bovendien is de plot van het boek zwak, vanuit dramatisch perspectief. Ik maak me sterk dat de meeste scenarioschrijvers, zeker in Hollywood, dat hebben opgemerkt. Maar ze durfden er niet aan te morrelen. In de derde Harry Potter- prent maakt de regisseur wél zijn eigen keuzes, wat resulteert in een film die veel minder gehaast aanvoelt.

Het is veruit de beste van alle verfilmingen uit de reeks, maar de diehardfans klaagden dat er te veel was weggelaten. Zij willen een soort samenvatting of herinnering aan het boek. Totaal oninteressant vind ik dat.’ ‘Bij een boekverfilming moet je als maker vooral heel goed nadenken wat je precies wil vertellen.

Eigenlijk moet je alles op losse schroeven durven zetten. Elke keuze die een betere film kan opleveren, moet kunnen. In het scenario van Oorlogswinter heb ik enkele aanpassingen verder geëxploreerd; zo speelde ik aanvankelijk met het idee om de hoofdrol te laten spelen door een meisje. Een gedachte die ik al snel liet vallen.

Als het boek totaal onbekend was, had ik er misschien langer over nagedacht. Dat is dan de beperking van een bestseller.’ Touch of Evil (1958) ‘Oorspronkelijk zou Orson Welles enkel de rol van rechercheur spelen in de verfilming van het onbekende Badge of Evil, naar het boek van Whit Masterson. Maar hoofdrolspeler Charlton Heston stuurde erop aan dat Welles ook zou regisseren. Wat Heston hoopte, gebeurde: Welles herschreef het scenario van a tot z en maakte van een doorsnee pulpverhaaltje een tijdloze klassieker.’ ‘Touch of Evil is een esthetisch pareltje.

• Een moderne film noir die je trakteert op lekkere cinematografische scènes en een sterke cast.
• Maar ook de ambivalentie in het verhaal is sterk.
• Het zit namelijk zo: politieagent Hank Quinlan, het personage van Orson Welles, heeft een neus voor slechteriken.
• Al gauw is hij een verdachte op het spoor.
• Quinlan plant bewijs bij zijn verdachte, om te bewijzen dat hij niet deugt.

Een daad die ingaat tegen elke vorm van rechtvaardig denken. Een eerlijke politie-inspecteur komt achter de clandestiene praktijken van Quinlan en wil er iets aan doen. Maar wat maakt deze film nu zo ambivalent? Hank Quinlan heeft verdomme gelijk! In minder goede films zou het zo gaan: de verdachte die achter slot en grendel belandt, blijkt uiteindelijk onschuldig. ‘In de eerste Godfather- film van Francis Ford Coppola is iedere scène raak, op een manier zoals dat alleen in de jaren zeventig kon. De schijnbaar losse structuur, in combinatie met de afwezigheid van de obsessie tot economisch vertellen, verraden misschien dat de film op een vlezige bestseller is gebaseerd.

1. Je kunt je afvragen of het scenario ook deze vorm had gekregen zonder de roman als referentiepunt.’ ‘De jongste dertig jaar is er een trend om films te regisseren vanuit vaste, zogenaamd dramatische wetten, die vaak gepredikt worden in scenarioboekjes.
2. Met een bestseller als aanknopingspunt durven filmmakers die zogenaamde filmische wetten net iets sneller los te laten.

En dat is bij The Godfather gebeurd. De lijvigheid komt volgens mij rechtstreeks uit het boek.’ Blade Runner (1982) ‘De filosofische implicaties in deze verfilming van Do Androids Dream Of Electric Sheep? van Philip K. Dick zijn ontzettend mooi. Er schuilt namelijk iets heel essentieels en diep in Blade Runner, Het gaat over wat een mens tot mens maakt.’ Blade Runner gaat over cyborgs die zijn gemaakt om slavenarbeid te verrichten.

Op hun emoties na, zijn deze robotten identiek aan de mens. De cyborgs hebben een beperkte levensduur, want als ze te lang leven en allerlei ervaringen opdoen, ontwikkelen ze hun eigen gevoelens. Soms ontsnappen cyborgs, de zogenaamde blade runners moeten hen dan opsporen en elimineren. In de film ontsnapt een groep cyborgs, op zoek naar vrijheid en een langer leven.

Hun leider, geweldig geacteerd door Rutger Hauer, vindt hun cyborg-uitvinder en eist van hem een langer leven. Tot blijkt dat het een onomkeerbaar lot is. De cyborgs zijn zo gemaakt dat er niks meer aan te veranderen is. Uit frustratie vermoordt Hauer zijn maker, die niets anders is dan zijn God. ‘Als één film bewijst dat een remake niet per se een slecht idee is, is het wel ‘The Thing’. De originele verfilming van Who Goes There?, door John W. Campbell, was al een meesterwerk. De roman werd behoorlijk aangepast, wat in de film tot uiting komt in een iets stereotieper alienverhaal.’ ‘Omdat de remake van het vergelijkbare Invasion of the Body Snatchers een artistieke en commerciële voltreffer was, legde ook Universal durf aan de dag voor een vrije interpretatie in The Thing,

• Ze vroegen wonderkind John Carpenter om de remake voor zijn rekening te nemen.
• Zijn plan was even simpel als briljant: in plaats van een echte remake, keerde Carpenter terug naar het originele bronmateriaal.
• De rest is geschiedenis; The Thing is een heerlijk staaltje machismo vol paranoia, dat zijn gelijke niet kent in de filmgeschiedenis.’ ‘Soms is een film toevallig verbonden met de tijdgeest.

Vlak na de release van The Thing leerde de wereld het aidsvirus kennen. De alomtegenwoordige angst van de film paste daar perfect bij. In The Thing lijkt het gevaar zelfs op een virus; je kan niet zien wie alien is en wie niet. Ook je buurman kan besmet zijn, en misschien is hij daarom gevaarlijk. ‘Regisseur Sergio Leone las de basisroman The Hoods, van ex-gangster Harry Grey, toen hij bezig was met Once Upon a Time in the West (1968). Het duurde nog jaren voor hij tot een adaptatie van het boek kwam. Opmerkelijk: het verhaal over iemands eigen ervaringen in het criminele milieu werden volledig herschreven tot een quasi-artificiële wereld met mythische proporties; een postmoderne hommage aan de oude gangsterfilms uit Hollywood.

1. De regisseur koos voor een filmische, non-lineaire structuur die niet in het boek zit.’ ‘Leone gaat zo ver in zijn stilering dat het misschien maar goed is dat het boek zo diep geworteld is in de realiteit.
2. Een film moet met één been in de realiteit blijven.
3. In een theaterstuk ligt dit anders – daar kan een vrouw de rol van een man spelen, of een volwassene de rol van een kleuter.

In de film kom je daar niet mee weg. Dat vleugje realisme is misschien het enige dat Leone uit The Hoods haalde. Dan was het boek de aanleiding voor de film geweest, in plaats van een echte blauwdruk. Eigenlijk zou dat voor elke boekverfilming moeten gelden.’ : Het boek is (niet) altijd beter dan de film

Hoe duur was de suiker hoofdpersoon?

De belangrijkste personages die we volgen in het verhaal zijn de stiefzusjes Elza en Sarith, hun mannen Rutger en Julius en hun slaven Mini-mini en Maisa.

Hoe duur was de suiker eerste druk?

Van Hoe duur was de suiker?. Paramaribo: Vaco, 1987.1e druk: 1996 (onder de titel ‘Surinam’). Aanwezig in bibliotheek Nederlands Letterenfonds.

Hoe duur was de suiker boek personages?

6.3

Boekverslag door een scholier 4e klas vwo | 1142 woorden 31 mei 2001

6.3 176 keer beoordeeld Boek Auteur Genre Taal Nederlands Vak ‘Hoe duur was de suiker?’ is het succesvolle romandebuut van Cynthia McLeod. In deze historische roman heeft zij met veel verve een stukje geschiedenis van Suriname tot leven gebracht. De roman speelt in de periode 1765-1779. Het is de bloeitijd van de suikercultuur en ook de periode van de Boni-oorlogen. ADVERTENTIE Begin jij in september met studeren? Meld je dan nu aan voor onze eerstejaars-mails. Van juni t/m september tippen we je de beste artikelen, video’s en podcastafleveringen om je optimaal voor te bereiden op het studentenleven. Max.1 mail per twee weken en het stopt automatisch! Een historische roman.

Samenvatting: Suriname was een Nederlandse kolonie. Suriname was een welvarend land. Veel Nederlanders gingen in Suriname wonen. Ze kregen van de gouverneur gronden om plantages aan te leggen.Het waren meestal suiker plantages.De suiker werd uitgevoerd naar Nederland. En andere landen in Europa. Gouverneur Van Sommelsdijck voerde de belasting op suiker in, met dat geld kon het land beter bestuurd worden ( 5 ct.

per pond ) Joodse plantage eigenaren, ze waren rijk en hadden verstand van de landbouw. Ze plantten suikkerriet.Er werd suiker gemaakt( sap uit persen,koken,ingedampt, suikerkristallen ) Er was in die tijd grote vraag naar suiker. Fransen in oorlog met Nederland.

• Suriname werd veroverd, de plantages ook.
• Eigenaren vluchtten met slaven naar het bos.
• Gouverneur moest alles afgeven, geld, slaven, suiker.
• Suriname was weer arm.
• Fransen gingen weg.
• De gevluchtte slaven gingen niet terug.
• Ze vormden de Marrons.
• Planters vroegen om militairen uit Nederland om ze te beschermen tegen de aanvallen van de Marrons.

Leider Bonni ( wreekte de man van zijn moeder, ze was slavin) werd zwanger van de plantage eigenaar. De echtgenote werd jaloers. Ze kapte de penis af van de slaven man en kapte een borst van de slavin af. Plantage eigenaar kreeg de borst op zijn bord. Andere leiders waren Baron en Joli-Coeur.

1. De Marrons vermoordden wrede eigenaars en stalen voedsel.
2. Ze konden lijken goed prepareren.
3. Bij een aanval werden de lijken op de plantage gegooid.
4. De planters vluchtten.
5. Om de aanvallen van de Marrons tegen te gaan is het Korps Zwarte Jagers opgericht.
6. Samen met de Nederlandse militairen en een Korps van vrije negers verloren de Marrons na veel jaren de strijd.

Er zijn vele doden gevalleb. Anderen zijn verder in het bos gevlucht. Er kwamen toen slaven uit Afrika om op de plantages te werken. Plantage Hebron Vader Levi Fernandez was getrouwd met een niet Joodse vrouw. Ze stierf bij de bevalling van Elizabeth, genoemd Elza.( ze had twee oudere broers) Vader hertrouwde met een weduwe (Rachel, Joodse) ze bracht haar kinderen mee( 3 dochters).

• Sarith was de jongste, beeldschoon en verwend.
• Ging op jonge leeftijd al met verschillende jongens/ mannen naar bed.21 jaar en nog niet getrouwd, het was een schande.
• Ze had al veel mannen gehad.
• Alle zusters, vriendinnen waren al getrouwd.
• Ze trouwt uiteindelijk met de veel oudere Julius Robles de Medina en ze pleegt overspel.

Ze was meer in de stad, dan op de plantage bij haar man. Ging naar veel feesten en flirte met haast elke man. Bij aanvallen van de Marrons op hun plantge, tijdens de afwezigheid van van haar man, ( hij was in de stad ) wordt haar minnaar een Nederlandse officier vermoord.

1. Zij kon zich met haar zoon en slavin schuilhouden in een klerenkast.
2. Haar man treft de officier slechts in onderbroek gekleed dood aan op de vloer.
3. Hij maakt ruzie met zijn vrouw en blijkt dat ze zwanger is.
4. Na de bevalling, een meisje, is het duidelijk dat het niet het kind is van Julius, maar van haar minnaar,( blond met blauwe ogen )is.

Julius wordt verliefd op de persoonlijke slavin van hun zoon en een kleurlinge, tot ergernis van Sarith. Alle blanken hadden in die tijd persoonlijke slaven, aankleden, haar kammen, paraplu houden etc. Ze verkoopt haar, maar hij koopt haar weer vrij. Hun zoon overlijdt aan de gele koorts en tenslotte verkoopt hij zijn plantage,omdat hij veel schulden heeft ( koop van zijn concubine Mini Mini ) Hij gaat met haar wonen.

Hij verlaat Sarith,want ze was niet uit liefde met hem getrouwd. Rutger Le Chasseur, administrateur moest de boeken doornemen (Boekhouding) Verslagen voor Nedeland Voor zijn werk moest hij op bezoek bij de plantages en hij ontmoette Elza. Hij trouwde met Elza. Ze gingen in Paramaribo wonen. Sarith kwam vaak logeren, ze was nog niet getrouwd en er ontwikkelde zich een liefdesverhouding tussen Sarith en Rutger.

Verdriet voor Elza, ( Sarith was haar stiefzusje ). Elza heeft samen met Rutger en zonen bijna een jaar in Nederland gewoond. Hij moest voor het werk. Als ze terug komen is ze net zwanger van haar derde kind. Het wordt een meisje. Ze overlijdt jammer genoeg na enkele jaren aan de gele koorts.

1. Ze had twee oudere zonen.
2. Veel mensen stierven, blanken en slaven.
3. Mug veroorzaakte de ziekte).
4. Hoofdpersonen: De hoofdpersonen zijn Elza en Sarith, omdat het verhaal voornamelijk om hun draait.
5. Hun leven wordt in dit boek in beeld gebracht.
6. Bijfiguren: Rutger (man van Elza) en Mini Mini.
7. Deze twee zijn de bijfiguren, omdat ze vaak in het boek besproken worden, maar niet als hoofdpersonen.

Hun gedachten/ gevoelens zoals die bij de hoofdpersonen zijn weergegeven, zijn bij Rutger en Mini Mini niet het geval. Karakter: Elza was heel lief, voor zowel haar slaven als voor haar familie. Ze mishandelde haar slaven niet. En toen ze erachter kwam dat Rutger samen met Elza was, was ze ook niet kwaadaardig.

Sarith was een jaloers type. Al op vrij vroege leeftijd was ze seksueel actief. Maar ze hield het niet bij een man. Ze ging met meerdere mannen naar bed. Iedereen wist het. Hierdoor kon ze niet snel een man vinden. Maar toen haar zuster wel een man kreeg werd ze jaloers. En zodra iemand haar opmerkte dat ze verkeerd bezig was, werd ze boos op die persoon.

Ze was als kind erg verwend. Dit wil je ook lezen: Soort boek: Dit boek is een roman, maar behoort tot de volwassen literatuur. Het is een roman omdat het voornamelijk over liefde gaat. Het gaat over liefde in de familie en liefde aan de slaven en je medemens. Het behoort tot de volwassen literatuur, omdat het onderwerp niet geschikt is voor kleine kinderen.

Ook de manier waarop ze bepaalde dingen onderhandelen is meer voor volwassenen bestemd. Titel verklaring: De suiker kostte 5 cent per pond. Dat was in die tijd heel veel. Maar niet allemaar daarom heet het boek zo. Het zou ook kunnen zijn, omdat zoveel mensen plantages in Surinameiname wouden voor de suiker.

Ze hadden er vrijwel alles voor over om een suikerplantage te hebben. Maar ten koste van wie??? Blijbaar van velen. Niet alleen werden de slaven misbruikt/ misshandeld en vermoord, maar ook de blanken zelf. Als ze dit geweten hadden (dat een plantage jou je eigen leven zou kunnen kosten) zouden ze misschien toch geen suikerplantage willen hebben.

• Thema: Het thema is historie.
• De schrijfster wil duidelijk maken hoe de situatie is Suriname was anno 1770.
• Tijd: Het verhaal speelt zich af rond het jaar 1770.
• Het duurt ongeveer 25 jaar tussen begin en eind van het boek.
• Het boek heeft geen flashbacks.
• Het is geheel chronologisch.
• De vertelsituatie: Dit verhaal wordt verteld vanuit een hij/zij-perspectief.

Ruimte: Het verhaal speelt zich af op verschillende platages in de kolonie Suriname. Mijn mening: Ik vond het boek heel leuk en spannend. Het boek geeft goed weer dat de slaventijd heel erg was. Heel wreed. De personages zijn goed gekozen. Het was een heel boeiend boek!

Hoe duur was de suiker meerwaarde?

Hoe duur was de suiker? Hoe duur was de suiker? is het succesvolle romandebuut van Cynthia Mc Leod, maar liefst 200.000 exemplaren gingen over de toonbank in Nederland en Suriname. In deze Surinaamse historische roman heeft zij met verve een stukje geschiedenis van Suriname tot leven gebracht.

1. De roman speelt in de periode 1765-1779.
2. Het is de bloeitijd van de suikercultuur en ook de periode van de Boni-oorlogen.
3. De plantage-eigenaren leven in voortdurende vrees voor aanvallen die marrons onder leiding van Boni uitvoeren op de plantages.
4. Tegen dit decor beschrijft Cynthia Mc Leod in meeslepende stijl het leven van Sarith en Elza, dochters uit een Joodse plantersfamilie, en hun slaven.

In de onrechtvaardige slavenmaatschappij die de kolonie Suriname is, ervaren meesters en slaven dat de suiker duur wordt betaald. In 2013 werd het boek verfilmd door Jean van de Velde en als 4-delige tv-serie door de VARA-televisie uitgezonden in 2014.

Waar is hoe duur is de suiker opgenomen?

Het oer-Surinaamse slavernijdrama. Hoe duur was de suiker, de openingsfilm van het NFF, is opgenomen nabij Kaapstad. Zuid-Afrikanen spelen slaven.

Hoeveel bladzijden heeft het boek Hoe duur was de suiker?

6.8

Boekverslag door een scholier 4e klas vwo | 1934 woorden 7 oktober 2001

6.8 478 keer beoordeeld Boek Auteur Genre Taal Nederlands Vak ‘Hoe duur was de suiker?’ is het succesvolle romandebuut van Cynthia McLeod. In deze historische roman heeft zij met veel verve een stukje geschiedenis van Suriname tot leven gebracht. De roman speelt in de periode 1765-1779. Het is de bloeitijd van de suikercultuur en ook de periode van de Boni-oorlogen. ADVERTENTIE Begin jij in september met studeren? Meld je dan nu aan voor onze eerstejaars-mails. Van juni t/m september tippen we je de beste artikelen, video’s en podcastafleveringen om je optimaal voor te bereiden op het studentenleven. Max.1 mail per twee weken en het stopt automatisch! ZAKELIJKE GEGEVENS De roman die ik heb gelezen is “Hoe duur was de suiker?”, geschreven door de Surinaamse Cynthia Mac Leod.

Alle gegevens op een rijtje: Hoe duur was de suiker?, Conserve, Schoorl, 1995-6, 292 blz. (eerste druk 1987, VACO n.v. Uitgeversmaatschappij te Paramaribo). Het boek is een historische roman. EERSTE REACTIE Ik heb dit boek gekozen omdat het me leuk leek om iets over Suriname in die tijd te lezen. Vooral ook omdat ik dacht dat er een duidelijk beeld zou worden gegeven van de levensomstandigheden van die tijd.

Ik dacht dat het puur en alleen maar over slaven ging. Toen ik het boek gelezen had, merkte ik dat de roman helemaal niet puur over slaven gaat, maar vooral over een rijke blanke familie die in die tijd leefde. Er werd duidelijk beschreven hoe zij leefden, maar minder duidelijk hoe de slaven leefden.

Dit verraste me. VERDIEPING Het verhaal gaat over Sarith en Elza, twee stiefzusjes die op een plantage in Suriname wonen rond 1760. Sarith en Elza worden beide grootgebracht door een slavin, door wie ze worden gezoogd, vertroeteld enz. Sarith is een mooi maar verwend egoïstisch kreng, Elza is minder knap maar wel veel liever.

Ondanks dat Sarith veel mooier is, trouwt Elza het eerst. Zij trouwt met Rutger, een Nederlander die in Suriname is komen wonen. Elza gaat met Rutger in Paramaribo wonen. Jaloers probeert Sarith Rutger af te pakken, wat haar aardig lukt. Ze komt vaak bij Elza en Rutger logeren.

Maar Elza en haar trouwe slavin Maisa komen er achter dat Rutger iets heeft met Sarith. Maisa houdt erg veel van haar meesteres Elza en probeert Sarith het huis uit te krijgen (Maisa is erg gek met Elza omdat Elza en Rutger de slaven veel beter behandelen dan gebruikelijk is, en Sarith doet dit niet).

Dit lukt haar eerst nog niet, maar toen Elza zwanger werd, werd Sarith (die nog steeds bij Elza en Rutger logeerde) weer jaloers. Ze vraagt boos of Rutger niet meer van haar houdt. Rutger zegt dat hij van Elza houdt en dat Sarith maar moest bedaren anders kan ze het huis uit.

Maar Sarith bedaart niet en wordt het huis uitgezet. Elza is opgelucht en Rutger belooft Elza dat hij dit nooit meer zal doen. Op een dag zegt Rutger dat hij voor zijn werk (hij is administrateur van een bank) naar Nederland moet. Elza en zijn zoontje mogen mee. Als Elza en Rutger in Nederland zijn, laat Sarith haar slaaf Ashana doodranselen, omdat ze een opmerking had gemaakt over haar gedrag.

Als Elza na 8 maanden terug komt is Sarith getrouwd met Julius, een plantagehouder met veel slaven. Sariths slavin Mini-mini krijgt een dochtertje van een vrije kleurling uit Paramaribo, maar het kind wordt door een ongeluk 4 maanden te vroeg geboren.

1. Na een tijdje krijgt Elza haar tweede kind, weer een zoontje.
2. En 2 jaar er na weer één, weer een zoontje.
3. De planters worden steeds meer opgeschrikt door overvallen van gevluchte slaven (onder leiding van Boni en Buku), die zich in het oerwoud schuil houden.
4. Daarom stuurt Nederland extra militairen.
5. Onder deze mannen zit ook luitenant Rein Andersma, die Sarith, die inmiddels een zoontje heeft van Julius, ontmoet op een feest.

Al gauw heeft Sarith ook een relatie met Rein. Als Julius naar Paramaribo is en Sarith op de plantage is, komt Rein weer bij haar. Dan wordt de plantage overvallen door de gevreesde gevluchte slaven, onder leiding van Agosu Rein die naar buiten rent, wordt vermoord, en Sarith verbergt zich met haar zoontje Jethro en diens slavin Mini-mini in een kast.

Kwasiba, een oude slavin houdt Agosu. aan de praat en zegt dat er niemand meer is. Het trio blijft een dag in de kast zitten, omdat er dan pas militairen komen. Jethro ontsnapt aan de dood, toen hij net even uit de kast was gegaan om naar de wc te gaan toen hij gesnapt werd door Agosu. Dankzij Kwasiba wordt hij niet vermoord.

Mede hierdoor begint ook Sarith te beseffen hoe erg afhankelijk ze van de slaven zijn. Alles draait door de donkere slaven, die op de (suiker-)plantages werken, het huishouden doen, en verder alle andere dingen die de blanken niet willen doen. Alles wordt gedaan door slaven, waarvan veel vermoord worden door de blanken of overlijden door het mishandelen door de blanken.

• De suiker wordt duur betaald Julius merkt dat Sarith vreemd gaat door het vinden van het lijk van Rein.
• Sarith, die merkt dat ze zwanger is, wordt er van beschuldigd dat het kind niet van Julius is maar van Rein.
• Als het kind geboren wordt, heeft het blond haar en blauwe ogen, terwijl niemand van de familie van Julius dit heeft.

Julius wordt na het overlijden van Kwasiba verliefd op Mini-mini. Sarith heeft dit door, en verkoopt Mini-mini aan een slavenhandelaar. Julius haalt haar weer terug en scheidt van Sarith. Hij gaat samenwonen met Mini-mini. Dan breekt er de gele koorts uit.

• Veel mensen sterven, waarvan ook de oudste zoon van Elza en Rutger, die dan 10 jaar is, en de grootmoeder van Sarith.
• Bij de begrafenis van deze grootmoeder maken Elza en Sarith het weer goed met elkaar.
• Het verhaal wordt op een “speelse” manier geschreven: niet echt serieus maar men vliegt van het ene onderwerp naar het andere.

Het verhaal speelt in de 18e eeuw, om precies te zijn in de periode 1765-1779. Het begint met een informatieve opening en eindigt met een gesloten einde (de ruzie tussen Sarith en Elza is weer bijgelegd). Het verhaal is chronologisch geschreven en er komen niet veel flashbacks.

Uiteraard komt er in het verhaal tijdversnelling en – vertraging voor. Het verhaal speelt in Suriname, op plantages en in Paramaribo. De personen in het verhaal worden het meest beschreven door zijn handelingen, en af en toe door zijn gedachten of uiterlijke kenmerken. De hoofdpersonen zijn Elza en Sarith, belangrijke bijpersonen zijn Julius, Rutger, Rein, en de slaven Mini-mini, Kwasiba en Maisa.

Het verhaal wordt op een bijzondere manier verteld. Elk hoofdstuk bestaat uit aparte gedeeltes, waarbij er iedere keer door een andere persoon verteld wordt. Dit heet een wisselend perspectief. Ik vond dit erg leuk om te lezen: zo zie je wat iedereen denkt.

1. De hoofdgedachte (thema) van het verhaal is: de slavernij in Suriname in de 18e eeuw.
2. Typerend voor dat thema zijn: het werken van de slaven op de plantages, het verkrachten van slavinnen, het mishandelen en zelfs doden van slaven, de luiheid van de blanken.
3. Dit wordt vooral goed uitgebeeld in het tekstgedeelte dat Ashana dodelijk mishandeld wordt door Sarith, en als het kind van Sarith gezoogd wordt door Mini-mini, en niet door Sarith.

Het verband tussen de titel en het thema is het volgende: de titel van het boek is “Hoe duur was de suiker?”. In het boek wordt beschreven hoeveel slaven er gedood en mishandeld worden en hoeveel slaven er overlijden door ongelukken op de suikerplantages.

1. De suiker wordt dus duur betaald: met mensenlevens (slaven moeten alles doen onder vaak onmenselijke omstandigheden).
2. Het werk is voor het eerst gepubliceerd in 1987.
3. Van de schrijver weet ik dat ze dochter is van de oud-president Ferrier.
4. Mac Leod wilde de Surinamers graag eens vertellen hoe het nou echt zat.

Volgens haar gaven geschiedenisboeken geen goed beeld van hoe het leven vroeger was. Zij wilde in haar boek vertellen hoe het leven werkelijk was. Het boek is geschreven rond 1986, dus er waren ongeveer dezelfde stromingen als nu. De schrijfster heeft in haar andere boeken ook over slavernij geschreven, en over het leven vroeger.

• Ze schrijft dus over dezelfde onderwerpen.
• Het boek is niet zo erg lang geleden geschreven, dus er waren niet echt heel erg andere stromingen.
• Maar het zou kunnen dat er toen al best wel veel discriminatie was, en Mac Leod wilde laten zien dat dit niet alleen de laatste jaren zo is, maar eeuwen geleden ook al.

BEOORDELING Een erg aangrijpend en ontroerend stukje was de volgende: Rutger is op een plantage en hij hoort wat. Hij kijkt naar buiten en ziet een slaaf bloedend op de grond liggen. De slaaf was met zijn hand in een maalmachine gekomen en zijn hand was er afgehakt door een opzichter omdat hij anders helemaal dood zou gaan.

1. De plantage-eigenaar komt naar buiten en zei: “Goh, weer zo’n sukkel waarom kijken ze nou niet eens uit? Straks bederft de suiker nog.
2. Hee, opzichter, haal die hand uit de suiker!”.
3. Dit greep me erg aan, omdat de schrijfster laat zien hoe erg makkelijk de blanken in die tijd over donkere mensen dachten.

De plantage-eigenaar dacht alleen maar aan zijn suiker, en totaal niet om zijn slaaf. Een passage die mij erg aansprak, was die over het doodranselen van de slavin door Sarith. Omdat de schrijfster ook hier weer duidelijk naar voren laat komen over hoe de blanken in die tijd over het leven van een kleurling dachten.

1. Ik vond het een beetje vreemd dat het verhaal ook een paar keer verteld werd door ene soldaat Jan uit Nederland.
2. Hij komt in Suriname om de Boni-legers gevangen te nemen en sneuvelt in het oerwoud.
3. Dat dit ook in het boek verteld werd, vond ik wel vervelend: het had geen gevolgen voor het verloop van het verhaal.

Ik vind dat de schrijfster dit beter weg had kunnen laten. Het taalgebruik was gemakkelijk: je leest het snel. Maar het was wel origineel dat er Surinaamse uitdrukkingen en begrippen in voorkwamen zoals Misi (meester) en Basya (negeropzichter). Dit riep bij mij een tropisch sfeertje op.

• Ik denk niet dat ik dit boek met andere boeken of films kan vergelijken; ik heb (nog) geen andere boeken of films over ditzelfde onderwerp gelezen of gezien.
• Het thema van het boek heeft me erg aan het denken gezet.
• Ik vind het echt abnormaal hoe er met de slaven omgegaan werd en dat er gedacht werd dat het blanke ras maar het beste was en dat de donkere mensen maar voor de blanken moesten werken omdat ze minder waard zijn.

Dan ga je echt denken van: wat kunnen mensen toch ontzettend raar zijn. EINDOORDEEL: Ik vond dit een erg aangrijpend boek. Je gaat er echt over nadenken. Het is erg ontroerend om te zien hoe de slaven toen behandeld werden. Ook de manier hoe dit onderwerp beschreven is (met een leuk verhaaltje eromheen maar toch wel de keiharde waarheid).

1. Ik denk ook dat ik het geheel eens ben met de schrijfster.
2. De schrijfster laat ook duidelijk merken dat ze het verschrikkelijk vond wat er allemaal gebeurd is in die tijd.
3. Ik vind boeken met een realiteit ook leuker om te lezen, omdat je je dan beter een voorstelling kunt maken van de gebeurtenissen.
4. Als je in een boek leest dat een ruimteschip vol met aliens crasht op de maan, kan ik me daar zeer slecht een voorstelling van maken.

Maar met dit boek lukt mij dit wel erg goed. Een boek die met een informele opening begint en eindigt met een gesloten einde, vind ik een stuk leuker dan boeken met een open einde. Als een verhaal afgelopen is, vind ik dat ik moet weten hoe en of het probleem opgelost is.

• Ik vind het niet leuk om dan zelf nog eens een einde te bedenken.
• De schrijfster heeft dit boek geweldig geschreven: je ziet de keiharde waarheid voor je ogen.
• Men ging helemaal niet zo goed om met de slaven.
• Integendeel: ze werden mishandeld, vermoord en soms verkracht voor de ogen van familieleden.
• Ik kan dit boek aan iedereen aanraden, omdat iedereen wel mag weten wat er allemaal gebeurd is in Suriname.

Dan ziet men ook eens dat de Nederlanders geweldig de beest uitgehangen hebben in Suriname.

Waar we niet zijn boek?

08 november 2022, door Lina Issa Romy Day Winkel tipt Lina Issa’s Waar we niet zijn. Tien dagen in het leven van een ander als boek van de maand. Lees bij ons een fragment! Lina Issa vertrekt naar Nederland om een kunstopleiding te volgen. Als ze haar familie wil bezoeken in Libanon blijkt dat haar studentenvisum niet wordt verlengd.

1. Mocht ze Nederland uitgaan, dan kan ze niet meer terugkeren om haar opleiding af te ronden.
2. In afwachting van een herziening plaatst Issa een advertentie waarin ze vraagt of iemand in haar plaats haar dierbaren en haar thuis wil bezoeken.
3. Ze vindt een stand-in, en het experiment dat volgt vormt het vertrekpunt voor haar rijke en ambitieuze boek.

Waar we niet zijn gaat over alle plaatsen, mensen en geschiedenissen die we met ons meedragen. Issa verkent hoe poreus identiteit is. Telkens herneemt ze haar reconstructie, bewegend tussen haar eigen lichaam en haar herinneringen, die van een ander en van haar familieleden.

‘Lina Issa schreef een wonderbaarlijke en kunstzinnige ode aan de verbeelding. Door ons mee te nemen in haar verlangen naar thuis creëert ze een landschap waarin we allemaal welkom zijn en de verbintenis tussen alles en iedereen kunnen voelen. En niet alleen in dat landschap, ook de taal van haar waarnemingen en herinneringen is zo gastvrij als een herberg waar je met open armen wordt ontvangen. Eigenlijk wil je na het lezen van dit boek alleen nog maar in de huid van een ander kruipen.’ Babs Gons

Waarom heet het boek?

Omschrijving en etymologie – Een boek in traditionele zin is een samengevoegde hoeveelheid papier met tekst, afbeeldingen of allebei. Daarnaast wordt met de term de betreffende informatie, of een soortgelijke verzameling informatie, aangeduid (‘een boek schrijven’, ‘een boek downloaden’).

Wat is de spannendste film?

Top 250 beste thrillers aller tijden

1	Se7en (1995) Alternatieve titel: Seven Thriller, Misdaad 127 minuten
2	The Silence of the Lambs (1991) Thriller, Misdaad 118 minuten
3	Heat (1995) Misdaad, Thriller 170 minuten
4	Fight Club (1999) Komedie, Thriller 139 minuten

Hoe duur was de suiker lezen voor de lijst?

Inhoud – Let op: onderstaande tekst bevat belangrijke details over de afloop van het verhaal. De historische roman Hoe duur was de suiker? van Cynthia McLeod is gebaseerd op vele jaren archiefonderzoek in Nederland en Amerika. Het boek speelt zich af in Suriname, in de periode 1765-1779.

McLeod geeft met haar boek een beeld van het dagelijks leven in het koloniale rijk. Centraal staat het leven van twee stiefzusjes, Elza en Sarith, afkomstig uit een joodse plantersfamilie. Ze gaan niet alleen verschillend met hun slaven om, maar zijn ook elkaars concurrenten in de liefde. Wanneer Elza op een feest de sympathieke assistent-administrateur Rutger le Chasseur ontmoet, met hem trouwt en in Paramaribo gaat wonen, verandert de goede relatie die ze altijd met haar stiefzusje had.

De mooie Sarith – die met haar schoonheid elke man weet te verleiden – is jaloers en probeert Rutger van haar af te pakken. Dit zorgt voor de nodige spanningen, maar uiteindelijk – wanneer Elza van haar eerste kind bevalt – kiest Rutger openlijk voor zijn vrouw.

Boos keert Sarith terug naar haar ouderlijk huis op plantage Hébron, waar ze tot ieders grote verdriet de oude, vertrouwde slavin Ashana laat doodranselen als die haar laat blijken (ook) aan de kant van Elza te staan. Ondertussen worden de plantages steeds vaker aangevallen door de Boni-negers, die zich verscholen houden in het oerwoud en hun vrijheid terug willen.

Tevergeefs vechten de Nederlanders terug. Administrateur Van Omhoog wil met pensioen en om hem te kunnen opvolgen, reizen Rutger en zijn gezin voor een paar maanden naar Nederland. Sarith wil getrouwd zijn vóór Elza terugkeert en weet daarvoor de weduwnaar Julius Robles de Medina te strikken, van wie ze al snel van een zoon bevalt.

• Maar het ‘saaie’ leven op Julius’ plantage Klein Paradijs bevalt haar niet en ze brengt zo veel mogelijk tijd in de stad door met haar geheime minnaar luitenant Andersma.
• Als Julius een paar dagen weg moet en Sarith Andersma uitnodigt om samen met haar enige tijd door te brengen op Klein Paradijs, wordt de plantage aangevallen door Boni-negers.

Sarith, haar zoon en haar slaaf Mini-mini overleven de aanval door zich in een kast te verstoppen, maar luitenant Andersma wordt neergeschoten. Julius is razend als hij erachter komt wat luitenant Andersma in zijn huis deed. De plantage kan hij wel vergeten en hij besluit (geheel tegen de ‘regels’ in) een toekomst op te bouwen met Sariths slaaf Mini-mini, met wie hij samen met zijn zoon steeds meer tijd doorbrengt.

• Dit wordt hem door Sarith niet in dank afgenomen, die dan ook haar uiterste best doet dit te verhinderen.
• Er heerst nog steeds geen zegen op de kolonie.
• Er breekt een epidemie van gele koorts uit, waaraan niet alleen Sarith haar zoon verliest, maar ook Elza een van haar kinderen en haar geliefde slaaf Maisa.

Elza realiseert zich dat de blanken geheel afhankelijk zijn van de slaven. Als hun grootmoeder op sterven ligt, spreken Elze en Sarith voor het eerst sinds jaren weer met elkaar.

Hoe duur was de suiker DVD?

Prijsinformatie. De prijs van dit product is 9 euro en 99 cent.