De film (1962, 2 uur 9 minuten) – In 1962 werd het boek verfilmd en in 2010 verscheen een documentaire over Harper Lee: Hey, Boo: Harper Lee and ‘To Kill a Mockingbird’ (duur: 1 uur 18 minuten). De filmversie met Gregory Peck als Atticus Finch en Mary Badham als Scout, is net zo’n klassieker als het boek.

De film ontving acht Academy Awards nominaties. De roman is een coming-of-age verhaal. De film is meer een rechtbankdrama dan het boek dat veel meer uitgaat van het gezin Finch. In het boek komen meer personen voor dan in de film. Zo ontbreekt in de film tante Alexandra die in het boek een belangrijke rol heeft.

De film gaat niet in op de klasseverschillen van Maycomb binnen de blanke gemeenschap.

Waarom heet het boek To Kill a Mockingbird?

Spaar de spotvogel
Boekomslag
Oorspronkelijke titel	To Kill a Mockingbird
Auteur(s)	Harper Lee
Land	Verenigde Staten
Taal	Engels
Genre	Bildungsroman, southern gothic novel
Uitgegeven	11 juli 1960
Portaal Literatuur

/td>

To Kill a Mockingbird, in het Nederlands vertaald als Spaar de spotvogel, is een roman uit 1960 van de Amerikaanse schrijfster Harper Lee, Het boek, dat behoort tot het genre van de southern gothic novel, won in 1961 de Pulitzerprijs voor literatuur.

1. De eerste Nederlandse vertaling Spaar de spotvogels door Hans Edinga verscheen in 1961 bij de Utrechtse uitgeverij De Fontein en uitgeverij Westland in Merksem.
2. In 2010 kwam er een nieuwe vertaling uit van Ko Kooman onder de titel Spaar de spotvogel bij uitgeverij De Bezige Bij met een inleiding van Kristien Hemmerechts over rassendiscriminatie,

Het is een bildungsroman die wordt verteld door de ogen van de ik-persoon, Jean Louise ‘Scout’ Finch, de dochter van Atticus Finch. Atticus is een advocaat in Maycomb, Alabama, een fictief boerendorp in het zuiden van de Verenigde Staten, Scout is een typische tomboy die veel optrekt met haar broer Jeremy Atticus ‘Jem’ Finch en hun vriend Dill.

De titel van het boek is afgeleid van Atticus’ advies aan zijn kinderen met betrekking tot hun luchtbuksen, “Shoot all the blue jays you want, if you can hit ’em, but remember it’s a sin to kill a mockingbird” (Nederlands: Schiet zoveel blauwe gaaien als je wil, als je ze raken kan, maar onthou dat een spotlijster doden een zonde is).

Spotlijsters zijn onschuldige dieren, als je er één zou doden, zou je dus onschuld doden. Opvallend is dat de hoofdpersonen ook vernoemd zijn naar vogels. Tom Robinson bevat robin, hetgeen roodborst betekent, terwijl finch vink betekent. Finch was echter ook de meisjesnaam van de moeder van de schrijfster.

Waar gaat het boek To Kill a Mockingbird over?

Je vindt dit artikel in – Boek, ebook of luisterboek? Boek Gemiddelde van 170 reviews 107 47 10 5 1

Fantasierijk Goede verhaallijn Meeslepend verhaal

Ik kocht dit boek net voordat Harper Lee overleed op 19/2/2016. In de VS is dit na de bijbel het meest gelezen boek, natuurlijk vanwege het historische belang, de manier waarop racisme aan de orde komt, en de beroemde film met Gregory Peck. Het verhaal begint als een kinderboek met de relatief onbezorgde jeugdavondturen van een meisje, Jean Louise, haar oudere broer, en hun alleenstaande vader die advocaat is.

1. Dit alles in een regionaal stadje in Alabama in de jaren 30, tijdens de grote depressie.
2. Als de vader wordt aangewezen om een zwarte man te verdedigen die beschuldgd wordt van de aanranding van een blanke jongedame is er nog niets aan de hand.
3. Maar als hij besluit daadwerkelijk zijn best te doen om de man vrij te krijgen ontstaan er serieuze spanningen in het stadje, die het begrip van Jean Louise af en toe te boven gaan.

Het verhaal is heel pakkend, en de inleving in de geest van de hoofdpersoon is geweldig gedaan, waarbij de manier waarop het racisme in de samenleving zit ingebakken heel mooi in beeld wordt gebracht. Een terechte klassieker. Geschreven bij To Kill A Mockingbird To Kill a Mockingbird is een schitterend boek.

1. Een coming-of-age story (of beter; bildungsroman) over een jong meisje (‘Scout’ Finch) dat met haar vader en broer opgroeit in het Zuiden van de VS (Alabama) tijdens de Grote Depressie.
2. Haar vader is advocaat, en als hij wordt aangesteld een donkere jongen te verdedigen die ervan verdacht wordt een blank meisje te hebben verkracht krijgt ook zij te maken met het rascisme waar alle lagen in de beschreven samenleving van doordrenkt lijken te zijn; tot het justitiële apparaat en de vooringenomen jury aan toe.

Haar vader blijft een baken van rust, rechtvaardigheid en tot op bepaalde hoogte zelfs begrip voor hen de boel proberen te bedonderen. Maar ook hij kan zijn kinderen niet beschermen voor de gevaren die de uiteindelijke uitkomst van het verhaal met zich meebrengen, en hun onschuld die ermee voorgoed verloren lijkt te gaan.

• Het hele verhaal wordt prachtig verteld, heel mooi wordt de omgeving en de sfeer beschreven.
• Je voelt bij wijze van spreken hoe zengend de hitte in Alabama is tijdens de zomers.
• Het is spannend en tot het laatst onvoorspelbaar.
• Een vaak verplicht boek voor het vak Engels, maar zeker geen ‘verplichting’ om te lezen.

Geschreven bij To Kill a Mockingbird Als je je afvraagt of ‘To Kill A Mockingbird’ de moeite waard is, zonder al iets meer te weten te komen over de inhoud, kijk je best even naar de schrijfster achter het boek. Harper Lee is een bijzondere vrouw. Het is lange tijd bij het succes van haar enige boek gebleven.

Ze gaf zelfs geen interviews. De boodschap die ze wel de wereld instuurde is de volgende ‘ I have said what I wanted to say, and I will not say it again’. Wanneer je het boek leest, is het interessant om dit in je achterhoofd te houden. Het geeft het verhaal een zekere oprechtheid mee. Lee Harper vertelde ook een keer dat ze alle Amerikaanse presidenten in haar hoofd opzegt wanneer ze niet kan slapen.

Misschien lijkt dit niet zo relevant op het eerste zicht, maar wat ik erin zie is een schrijfster die erom geeft wat ze overbrengt in haar boek. ‘To Kill A Mockingbird’ is één van de aangrijpendste verhalen die ik ooit gelezen heb. Je krijgt een hele hoop onrechtvaardigheden te zien.

Grappig Fantasierijk Goede verhaallijn

Geschreven bij To Kill A Mockingbird 50th Anniversary Als student Engels behoorde dit boek voor mij tot de verplichte literatuur, wat volledig terecht is. Het is een klassieker en een van de vaste waarden in de Engelse literatuur. Aanvankelijk had ik wat moeite met in het verhaal te komen.

Je wordt een beetje overspoeld met namen in de eerste hoofdstukken en het verhaal komt traag op gang. Maar vanaf dat de start is gemaakt, merk je echt waarom critici overwegend positief zijn over dit boek. Het geeft je belangrijke inzichten over bevolkingsgroepen in de Verenigde Staten mee gepresenteerd vanuit het oogpunt van een kind, waardoor het zeer toegankelijk wordt.

Een echte aanrader!

Grappig Meeslepend verhaal Spannend

Geschreven bij To Kill a Mockingbird Dit boek stond al erg lang op mijn ‘to-read’ lijst en nu eindelijk gedaan. Wauw. Dit boek, bomvol vooroordelen, literaire helden, komische situaties en wijze lessen is een absolute must-read. Het boek schept een duidelijk beeld vol unieke personages en krankzinnige situaties en verleidt echt tot het in een keer uitlezen.

Meeslepend verhaal Spannend

Een van mijn persoonlijke favorieten. Zoveel onrecht en toch ook zoveel rechtvaardigheid. Het verhaal sleept je mee en je kan niet meer stoppen met lezen. Het boek is zo goed geschreven dat je echt meevoelt met de hoofdpersonages. Een verhaal uit de duizend!

Waar staat Mockingbird voor?

mockingbird – Engels voor spotvogel; programma dat de communicatie tussen een gebruiker en een host onderschept en de host simuleert met als doel naam en wachtwoord aan de gebruiker te ontfrutselen. Gevonden op https://www.encyclo.nl/lokaal/11195 Geen exacte overeenkomst gevonden.

Waar kan ik To Kill a Mockingbird kijken?

To Kill a Mockingbird (1962) – Netflix Nederland – Films en Series on demand.

Hoe vergelijk je een boek met een film?

Het boek bestaat natuurlijk al veel langer dan de film. Sinds er films gemaakt worden, haalt men dan ook inspiratie uit de verhalen die in boeken zijn geschreven. Sommigen vinden het boek per definitie beter dan de film, of het nou om een verfilming gaat of om het hele medium.

Een van de hoofdargumenten die vaak genoemd wordt, is dat je bij een boek je verbeelding moet gebruiken terwijl je bij een film alles voorgeschoteld krijgt. Maar klopt dat wel helemaal? Filmdocent David Verdeure gaf hier enkele jaren geleden een interessant betoog over. “In een boek mag je zelf fantaseren hoe dingen eruit zien.

Hoe mensen zich voelen en wat ze denken, wordt echter volledig beschreven in een boek. In een film kan je dan allicht niet kiezen hoe alles er uitziet, maar je hebt meer vrijheid om te interpreteren wat personages denken en hoe ze zich voelen. Dat laatste aspect is veel interessanter om je fantasie bij te gebruiken.” Boekverfilming Het gevaar ligt hem dan ook vaak in de verfilming van populaire boeken.

Dat films als Jaws en Die Hard op boeken zijn gebaseerd zal menigeen niet weten, omdat de verfilming beter en succesvoller was dan het boek. Wanneer reeds populaire boeken verfilmd worden gaat de vergelijking er altijd komen. Zeker omdat men het boek over het algemeen eerder heeft kunnen lezen dan dat de film uit is.

Er bestaat dan vooraf een verwachtingspatroon. Niet alles in een boek laat zich goed vertalen naar het witte doek en een regisseur kan hier keuzes in maken die sommige liefhebbers van het bronmateriaal tegen de borst stuit. Zo zal de ene Harry Potter-fan geen fan van de films zijn, de ander heeft de boeken misschien niet eens gelezen.

Dat zowel de boeken als de films een kritisch en commercieel succes waren, staat echter buiten kijf. Wie wint? De vergelijking tussen boek en film kent vele vormen. Zo deed Peter Jackson het aanvankelijk zeer succesvol met de Lord of the Rings-trilogie, zo sloeg hij later de plank mis met de Hobbit-films.

To Kill A Mockingbird – Book vs. Movie

De verfilming van Stephen King-klassieker The Shawshank Redemption werd tevens een filmklassieker, daar waar haast niemand zich The Dark Tower nog zal herinneren. Een film als Adaptation, gebaseerd op het boek The Orchid Thief, gaat geheel op eigen wijze om met het principe van een boekverfilming.

Waarom zou je een boek verfilmen?

“Een boek verfilmen? Alleen als je talent hebt” Wat hebben “The godfather” van Francis Ford Coppola, “One flew over the cuckoo’s Nest” van Milos Forman, “Out of Africa” van Sydney Pollack, “Dances with wolves” van Kevin Costner, “The silence of the lambs” van Jonathan Demme, “Schindler’s list” van Steven Spielberg, “The English patient” van Anthony Minghella, “A beautiful mind” van Ron Howard, “The return of the king” van Peter Jackson, “Million dollar baby” van Clint Eastwood, “No country for old men” van Ethan & Joel Coen en “Slumdog millionaire” van Danny Boyle met elkaar gemeen? Behalve het feit dat ze allemaal met de Oscar voor de beste film bekroond werden, zijn het ook allemaal boekverfimingen. So what? Wat bewijst dit? Helemaal niks. Behalve dat u van bepaalde films misschien niet eens wist dat het om een adaptatie ging. Sommige van die boeken waren al bestsellers en dus bekend vóór ze naar het witte scherm getransponeerd werden, anderen werden het samen met of pas na hun verfilming.

• Er zijn verschillende redenen waarom succesrijke boeken verfilmd worden, maar één daarvan is ongetwijfeld de naambekendheid.
• Van zodra aangekondigd wordt dat er een verfilming op stapel staat van bijvoorbeeld “The Da Vinci code” van Dan Brown, “The firm” van John Grisham of “The lord of the rings” van J.R.R.

Tolkien rekenen de Hollywoodstudio’s meteen op de belangstelling van de miljoenen lezers. En wie die boeken op dat moment nog niet gelezen had of dat niet eens van plan was, zal waarschijnlijk wel al vertrouwd geweest zijn met die respectieve titels. Naambekendheid is dus een belangrijk marketinginstrument.

• Maar dat geldt dus niet voor onbekende boeken van niet of nauwelijks bekende auteurs.
• En al zeker niet voor boeken die nog niet eens gepubliceerd zijn.
• Een recent voorbeeld daarvan is “The help” ( foto ) van regisseur Tate Taylor, die zich daarvoor baseerde op de gelijknamige bestseller van de Amerikaanse schrijfster Kathryn Stockett.

Een makkie, zou men denken, om een populair boek te verfilmen. Maar Taylor was al met de scenario-adaptatie begonnen toen de roman – over de manier waarop zwart dienstpersoneel in het Mississippi van de jaren 60 behandeld werd en dat in de context van de opkomende Civil Rights-beweging – nog maar alleen als manuscript bestond. De voornaamste reden waarom er zoveel boeken verfilmd worden, is echter van pragmatische aard. Op het moment dat een boek klaar is, werd daarin reeds veel tijd, energie en hopelijk ook talent geïnvesteerd. Er is dus al een verhaal, er zijn al personages, al dan niet met gebruiksklare dialogen, en er bestaat al zoiets als een structuur.

1. Matthijs van Heyningen, die door de jaren heen veel verfilmingen van Nederlandse literatuur (zoals “Een vlucht regenwulpen”, “Van de koele meren des doods” en “Ciske de rat”) geproduceerd heeft, zag het zo: “Er is een heel bepaalde reden om boeken te verfilmen.
2. De romanschrijver heeft heel wat meer tijd gestoken in zijn boek dan een scenarioschrijver in de Nederlandse situatie ooit kan doen.

Scenarioschrijven is de kunst van het weglaten, terwijl een romanschrijver zoveel mogelijk in zijn boek verwerkt. Dat is dan voor de verfilming weer zeer handig voor de scenarioschrijver, want dan kan hij nog kiezen.” Uiteraard zullen er altijd wel puristen zijn die vinden dat een boekverfilming altijd een vorm van verraad impliceert.

Maar regisseur Fons Rademakers, die o.a. “Mira of de teleurgang van de Waterhoek”, “Max Havelaar” en het Oscarwinnende “De aanslag” verfilmde, had daar weinig geduld mee: “Die puristen zijn idioten, want het is toch volslagen waanzin om ons af te vragen of wij aan hun geconsacreerde literatuur mogen komen.

En óf wij daaraan mogen komen! Maar alleen met talent en als je dat niet hebt, moet je helemaal niet meedoen. Molière riep heel trots: “Je prends mon bien où je le trouve”. Toen werd ook niet gezegd: dat verhaaltje kennen we al. Iedere keer als ik een roman verfilm, denk ik: waarom heb ik die zelf niet geschreven? Maar die schrijver kan niet filmen en ik maak me wijs dat ik dat wel kan.” In de luwte van de toch onoplosbare discussie over boek vs.

Film heeft zich inmiddels een ander fenomeen ontwikkeld, namelijk dat van de zogenaamde “novelisation” of verboeking. Dat kwam zelfs ooit ter sprake in “Manhattan” (1979) van Woody Allen, toen hij aan het personage van Diane Keaton vroeg waarom zij zich tochbezig hield met het schrijven van romanversies van films.

Volgens hem was zij daar veel te briljant voor. Maar zij had meteen haar antwoord klaar: “Why? Because it’s easy and it pays well.” Jan Temmerman Op donderdag 3 november staat het thema “Boek & Film” centraal op de 75e Boekenbeurs in Antwerpen. : “Een boek verfilmen? Alleen als je talent hebt”

Waar kan ik To Kill a Mockingbird kijken?

To Kill a Mockingbird (1962) – Netflix Nederland – Films en Series on demand.