De definitie van het ik-perspectief – Een boek heeft altijd een vertelperspectief. Het vertelperspectief geeft aan door wie het verhaal wordt verteld. Wanneer het verhaal vanuit de ik-vorm wordt verteld, spreekt men van een ik-perspectief.

Hoe herken je een ik perspectief?

onbetrouwbaar perspectief Algemeen letterkundig lexicon – DBNL Vertelwijze waarbij het zo overheersend bij één van de personages van een tekst ligt, dat de lezer gevangen blijft in diens visie op de gebeurtenissen en pas achteraf of geleidelijk tijdens het lezen tot de conclusie komt dat hij daardoor misleid wordt.

1. Het onbetrouwbaar perspectief doet zich vooral voor bij de of bij een, omdat die verteltypen de lezer het meest dwingend tot identificatie met één der personages brengen.
2. De lezer komt daardoor voor het dilemma te staan of de vertelde gebeurtenissen zich werkelijk zo hebben voorgedaan en of de interpretatie ervan juist is, óf dat hij een (totaal) vertekend beeld krijgt voorgeschoteld.

Bij het wordt de objectiviteit, zowel bij de personale als bij de ik-vertelvorm, sterker door het wisselend point of view. Er zijn tal van voorbeelden van romans waarin een personage binnen de verhaalwerkelijkheid liegt, de zaken mooier voorstelt dan ze zijn of een vertekend beeld van die werkelijkheid ophangt.

Beroemde voorbeelden daarvan zijn Het dagboek van een gek (1835) van Gogol en Wanhoop (1937) van Nabokov. Vaak ook is een kind hoofdpersoon en dient de lezer diens observaties van een eigen interpretatie te voorzien. Een goed voorbeeld van een ik-roman met een onbetrouwbaar perspectief is De keisnijder van Fichtenwald (1976) van Louis Ferron.

Hierin ligt het perspectief bij de gebochelde Friedolien, die op een zeer speciale wijze aankijkt tegen het ‘sanatorium’ Fichtenwald, dat een concentratiekamp blijkt te zijn. Lit : W.C. Booth, The rhetoric of fiction (1961; Penguin 1987 2 ) • L. Herman & B.

onbetrouwbaar perspectief Algemeen letterkundig lexicon – DBNL

Wie vertelt het verhaal?

Wie je verhaal vertelt, is bepalend voor wat je gaat vertellen. Kijk je door de ogen van de hoofdpersoon? Of is er een onbelangrijk bij-personage dat meer kan zien en horen dan de hoofdpersoon? Is er nog een andere verteller mogelijk, eentje die geen rol speelt in het verhaal maar die over de schouder van de hoofdpersoon mee kan kijken.

• Of zelfs in de hoofden en harten van de personages? En schrijf je vanuit de ik-persoon of vanuit de hij- of zij-persoon? Al die vragen hebben betrekking op het perspectief van waaruit je je verhaal vertelt.
• Positie ten opzichte van de hoofdpersoon Perspectief gaat over de positie die de verteller inneemt ten opzichte van de hoofdpersoon en zijn verhaal.

Die verteller hoeft niet de hoofdpersoon te zijn. Hij hoeft zelfs geen persoon te zijn. Soms is hij een dier of een ding. Vaak ook heeft hij geen eigen gestalte, maar smelt hij samen met de hoofdpersoon en zit hij in zijn hoofd. Soms zit hij op de schouder van de hoofdpersoon en neemt hij de hoofdpersoon waar van buitenaf.

Soms ook zweeft hij als een drone boven het verhaal. Hij speelt geen rol in het verhaal maar neemt alles waar wat de personages zien, horen, voelen, ruiken, proeven, denken. Soms kan hij in de toekomst kijken. En het verleden. Ik-verteller Afhankelijk van zijn positie ten opzichte van de hoofdpersoon en zijn verhaal heeft de verteller een andere naam.

Zo heb je de ik-verteller. Hij zit in het hoofd van de hoofdpersoon, of in het hoofd van een ander personage. Als dat personage vooral als getuige in je verhaal optreedt, noem je dat de getuige-verteller. Trouwens, de moderne roman is ontstaan uit de vorm van het dagboek of de briefwisseling.

In die vorm konden de personages namelijk hun ervaringen beschrijven maar er ook over filosoferen. Personale verteller Als je vooral in de hij- of zij-vorm schrijft en vanuit de beleving van je personage schrijft, heet dat de personale verteller. Deze verteller valt samen met de persoon van waaruit hij vertelt.

Hij heeft geen eigen identiteit, geen eigen mening. Je merkt hem nauwelijks op. Zijn beleving, zijn meningen vallen samen met die van het personage van waaruit je schrijft. En dat kan vanuit de hoofdpersoon, maar ook vanuit een ander personage zijn. Alwetende verteller De verteller die als een drone boven het verhaal zweeft en alles weet heet de alwetende verteller.

1. Dat lijkt een luxe positie, maar het is ook een lastige.
2. Want een verteller die alles weet heeft snel de neiging om teveel uit te leggen.
3. Hij kan snel belerend overkomen.
4. Denk maar aan de oudere romans waarin de verteller het verhaal onderbreekt om de lezer toe te spreken en hem bijvoorbeeld waarschuwt voor wat nog komen gaat.

Zelfbeheersing Met een alleswetende verteller moet je je als schrijver goed weten te beheersen want voor je het weet verklap je teveel aan je lezer en dat komt de spanning van je verhaal niet ten goede. Een verteller die (nog) niet alles weet roept sneller spanning op.

• Denk maar aan de thrillers waarin de rechercheur stap voor stap het mysterie ontsluiert.
• Perspectief bepaalt verhaal Zo gauw je een andere verteller kiest, verandert je verhaal.
• Wat zou er namelijk gebeuren als je ‘Sneeuwwitje’ zou vertellen, maar nu vanuit het gezichtspunt van de kleinste dwerg die vanaf het eerste moment een stille maar diepe liefde voor haar koestert.

Of ‘Hans en Grietje’ vanuit het standpunt van de heks, die eigenlijk een heel zielig contactgestoord mens is die geen andere manier wist om de kinderen nog wat langer bij zich te houden. Zo kun je hetzelfde verhaal op eindeloos veel verschillende manieren vertellen.

Zoek de buitenbeentjes Elk verhaal is al eens verteld. Dus als je denkt dat je geen fantasie hebt om zelf een nieuw verhaal te bedenken, hoef je je daar in wezen niet druk over te maken. Het is eerder een kwestie van een nieuw perspectief te vinden. Van nieuwsgierigheid naar de beleving van een ander. En die ander bestaat soms gewoon in jezelf, in de rare kanten van jezelf waardoor je anders naar de wereld kijkt dan de meeste mensen om je heen.

Met welke buitenbeentjes kun jij je het best identificeren? Je verplaatsen in een ander Met het zoeken naar een nieuw perspectief oefen je een belangrijk menselijk vermogen; namelijk het vermogen om je in een ander te verplaatsen. Want hoe zou het zijn om als kind van vluchtelingen op een nieuwe school te komen? Of hoe zou het zijn om geen huis te hebben? Autistisch te zijn? Kleurenblind? Anders dan de anderen? Zoek je verbondenheid met anderen.

Biografie Laatste Berichten

Ik herinner me de eerste keer dat ik echt schreef. De juf had echte inkt in de potjes in onze tafels gegoten. Uit een grote half doorzichtige fles. Het rook een beetje naar zoete medicijnen.

Hoe schrijf je in de derde persoon?

Schrijftip #10 – Ik of hij? – Querido Academie Voordat je aan je roman begint, sta je voor een belangrijke keus: vertel je het verhaal in de eerste of derde persoon enkelvoud? Zoals Arie Storm schrijft, geeft de eerste persoon enkelvoud het verhaal een zekere urgentie, iets intens en onmiddellijks.

De ik-persoon in een roman is nooit een objectieve, kalme verteller, die rustig observerend het verhaal uit de doeken doet. De ik zegt niet quasi-geïnteresseerd: ‘Hallo, hoe gaat het met je?’ maar: ‘Hé! Ik moet je iets vertellen iets belangrijks!’ De derde persoon enkelvoud brengt meer rust en een zekere distantie in een verhaal.

Zo kan de schrijver in de derde persoon enkelvoud eenvoudig een cameraperspectief hanteren, bijvoorbeeld: ‘Hij keek zonder gelaatsuitdrukking naar de jurk. Daarna glimlachte hij.’ We hebben als lezer geen idee – misschien wel een vermoeden – wat er in het hoofd van de hij omgaat.

Vindt-ie het een mooie jurk, een lelijke? Of heeft de hoofdpersoon überhaupt geen uitgesproken mening? Maar ook in de derde persoon kan je de lezer een inkijkje geven in de gedachtewereld van je personage. Schrijf bijvoorbeeld: ‘Een jurk. Nee, geen gewone jurk, maar een lelijke neonjurk. Hij dwong zichzelf opgewekt te glimlachen.

“Fantastisch! Prachtig!”‘ Uit: Arie Storm, Het schrijven van een roman (Querido 2014).

Wat is 3 punts perspectief?

3 punt perspectief Hoe teken je een 3 punt perspectief? Illustrator en animator Stefan de Groot legt in deze video uit hoe je dit perspectief tekent aan de hand van twee illustraties. Een drie punt perspectief heeft 3 verdwijnpunten. Je kijkt bijvoorbeeld van boven naar beneden, dit noem je ook wel een vogelperspectief. Teken twee verdwijnpunten links boven en rechtsboven op je papier. Plaats het derde verdwijnpunt in het midden beneden op je papier. Pak een liniaal en teken hulplijnen vanuit alle verdwijnpunten. We tekenen een kubus in vogelperspectief. Teken eerst de linker zijkant van de kubus en daarna de rechterzijde van de kubus. Je tekening zal er ongeveer zo uitzien. Het is een kubus in een extreem perspectief. Het lijkt net of je een foto hebt genomen met een fisheye lens. Hier een voorbeeld van een vogelperspectief. De vogel kijkt naar beneden waar de kikker zit. Kikkerperspectief Voor het tekenen van een kikkerperspectief draaien we de verdwijnpunten om. Teken verdwijnpunt 1 en 2 links en rechtsonder op het papier. Teken het derde punt boven op het midden van het papier. Trek hulplijnen vanuit alle punten. Teken eerst de linkerkant van de kubus en hou de verdwijnpunten aan. Teken nu de rechterkant van de kubus. Je kijkt tegen de onderkant van de kubus aan. Hier een voorbeeld van een kikkerperspectief. De kikker kijkt naar boven naar de vogel. Ik ben ook te volgen op: YouTube Google+ Facebook Twitter Instagram

Wat is 1 punt perspectief?

Puntsperspectief – Het eerste soort perspectief wat je moet kennen is puntsperspectief. Je tekent 1 punt op de tekening en daar laat je alle lijnen ‘naar toe’ lopen. Je begint met het tekenen van de horizon ; dit is gewoon een horizontale lijn op de tekening.

• Daarop teken je één punt: dit noemen we het vluchtpunt.

Vervolgens teken je de vluchtlijnen, Dit zorgt voor het perspectief. We gaan een kamer tekenen, dus zetten we de vluchtlijnen op deze manier neer: Vervolgens tekenen we er een vierkant in. Dit is het einde van de kamer: een kamer is meestal niet oneindig lang en eindigt dus niet in het vluchtpunt.

Zou je nou een weg tekenen, dan volg je de vluchtlijnen wel volledig. Vervolgens teken je de stukken van de vluchtlijnen die je wel gebruikt over met zwart. Vervolgens teken je er nog een deur in. Je kan natuurlijk veel meer details erin doen, zoals kastjes en een bed. Het enige wat je dan hoeft te doen is extra vluchtlijnen tekenen.

Deze verdwijnen natuurlijk ook weer in het verdwijnpunt. Hier laten we het bij een deur. Nu heb je een kamer in perspectief! Tip: Om de vluchtlijnen te bepalen bij bepaalde voorwerpen, kun je eerst de voorkant tekenen. Vanaf die voorkant teken je de lijnen tot het vluchtpunt.