Hoe richt je je boek in met hoofdstukken en scènes? Als je een boek leest, lijkt het vanzelfsprekend, zoals de schrijver zijn verhaal heeft ingedeeld. Maar als je een boek schrijft, blijkt dat vaak nog niet zo simpel. Voor non-fictie wijst dat zich in het algemeen vanzelf, maar voor verhalend proza is dat niet per se zo.

Voor de planners onder ons, de schrijvers die werken vanuit een van tevoren opgezet raamwerk en dat steeds gedetailleerder invullen, is het gemakkelijker te doen dan voor de ongestructureerden, de vrije vogels die gewoon beginnen en wel zien waar het verhaal hen brengt. Voor de niet-planners, de vrije vogels, heb ik dit advies: vergeet die hoofdstukken voorlopig.

Als je tijdens het schrijven een inval krijgt dat waar je nu mee bezig bent, een nieuwe hoofdstuk is, maak daar dan een notitie van en schrijf lekker verder. Is je verhaal eenmaal in zijn eerste versie geschreven, dan zie je bij het nalezen en herschrijven vanzelf wat de hoofdstukken zijn.

1. Die aanpak past veel beter bij jouw manier van schrijven dan als je tijdens de stroom van woorden en zinnen, aandacht moet geven aan structuurdingetjes.
2. Wat hoofdstukken en scènes in wezen zijn.
3. En de schrijvers die een mix zijn van planner en vrije vogel, een kruising van mier en krekel, zoals ikzelf? Ja, wij zijn eigenlijk het meest de klos.

Wij kunnen eindeloos blijven schuiven met hoofdstukken en scènes en stukken van hoofdstukken en scènes tot we er helemaal dol van worden. Maar hé, niemand heeft ons een rozentuin beloofd, toch? Tip (en opnieuw een note to self): bedenk dat je je boek nooit meteen in versie 1 helemaal krijgt zoals het moet zijn. (Dat geldt overigens voor alles en niet alleen voor je hoofdstukindeling.) Weet je zeker dat hoofdstuk 5 gesplitst moet worden en dat er een stukje moet verhuizen naar hoofdstuk 3? Prima, schuif en verhuis maar.

• En pas eventueel je tekst aan waar nodig.
• Maar hou dan op met schuiven en herschrijven.
• Haal de krekel in jezelf naar boven.
• Schrijf verder – de mieren binnen de opgezette structuur, de krekels ins freie – en laat de finale beslissing over hoofdstuk 5 en hoofdstuk 3 en al dat andere liggen tot de eerste lees- en herschrijfronde.

Als je de eerste versie van je boek hebt geschreven. Wie weet, denk je er tegen die tijd weer heel anders over. Met de kennis van nu Los van de beste aanpak voor jouw situatie, kan ik je wel wat vertellen over wat het bestaansrecht is van hoofdstukken en scènes.

• Het ‘organische’ bestaansrecht van een nieuw hoofdstuk of een nieuwe scène is verandering.
• De start van een nieuwe verhaallijn.
• Een plotwending,
• De introductie van een nieuw personage,
• Veranderingen in andere dimensies van je verhaal, zoals plaats en tijd, setting en perspectief,
• Bijvoorbeeld als de gebeurtenissen die je beschrijft zich eerst in een woning afspelen, en vervolgens in een vliegtuig op weg naar Japan.

Of eerst in 1950 en dan in 2000. Je kunt ook het ook omdraaien: het einde van een hoofdstuk markeert het begin van een nieuw hoofdstuk. Ja, duhuh, hoor ik je zeggen. Maar denk bijvoorbeeld eens aan een cliffhanger: dat is een heel spannend stukje waarin je op het hoogtepunt stopt. Alles draait om verwachtingen. Plaag je lezer. Voer hem kleine hapjes die zijn eetlust opwekken. Creëer verwachtingsvolle tintelingen. Kietel zijn nieuwsgierigheid tot hij het haast niet meer uithoudt en door móét lezen omdat hij wil weten hoe het verder gaat.

En doe dat dus vooral aan het einde van een hoofdstuk. En hoe zit dat dan met scènes? Simpel. Scènes zijn mini-versies van hoofdstukken. Kleinere overgangen. Met deze toevoeging: begin altijd een nieuwe scène bij een perspectiefwisseling. Dan maak je het gemakkelijker voor je lezer om het verhaal te blijven volgen.

Als je hem in verwarring brengt omdat het onduidelijk is wie nu weer het verhaal vertelt, haal je je hem uit zijn lees flow. En dat wil je niet. Zoals scènes mini-hoofdstukken zijn, zijn delen maxi-hoofdstukken. Maar je hoeft je boek lang niet altijd in delen te hakken.

Heel veel boeken zijn deelloos. Boekdelen gebruik je eigenlijk alleen als er heel grote veranderingen zijn, of duidelijk afgebakende onderwerpen, of verschillende tijdperken. Je kunt een boek dat in delen bestaat vaak beschouwen als een trilogie (of meer of minder) in één band. Voorbeeld: De beproeving ( The Stand ) van Stephen King,

Een boek van ruim 1200 pagina’s. In deel 1 breekt een dodelijk virus uit, Captain Trips, dat de menselijke soort grotendeels uitroeit. Bloedspannend geschreven. In deel 2 rapen de overlevenden zich in een post-apocalyptische wereld bij elkaar en daaruit ontstaan twee groepen, die zich elk concentreren rond een centrale figuur, Goed en Kwaad. Elk deel is een duidelijk afgebakend, haast zelfstandig deel van het complete verhaal. Nog een voorbeeld, ook van Stephen King (ik heb de laatste tijd weer veel van hem gelezen): in Harten in Atlantis speelt deel 1 zich af in 1960 met protagonist Bobby.

Deel 2 draait om protagonist Pete in 1966. Deel 3 springt naar 1983 met William. En deel 4, zelf ook weer in tweeën gesplitst, speelt in 1999 rond Sully en daarna rond Bobby uit deel 1. Alle vier de protagonisten zijn met elkaar verbonden via gemeenschappelijke achtergronden en vrienden, en alle vier de geschiedenissen zijn met elkaar verweven terwijl ze toch zelfstandig te lezen zijn.

Hoe herkent je lezer het begin van een nieuw hoofdstuk en een nieuwe scène? Hoe geef je die vorm? Daar zijn schrijvers vaak heel creatief in. Ik geef je een aantal voorbeelden.

Wat is een scene in een verhaal?

Een scène, van het Oudgriekse σκήνη, in het Latijn scaena, is in een toneelstuk of in een film een afgeronde eenheid waarin een bepaalde handeling centraal staat. In een toneelstuk vormen scènes of ‘tonelen’ samen een akte, In een film is een scène een combinatie van verschillende shots,

• Deze shots groeperen één handeling of gebeurtenis en zijn allemaal op dezelfde locatie en in dezelfde tijd opgenomen.
• Men spreekt van eenheid van tijd, plaats en handeling zoals in het klassieke Griekse theater,
• Een speelfilm van ongeveer twee uur telt 50 tot 300 scènes.
• Een of meer gegroepeerde scènes vormen in een film een sequentie,

Een scène opgenomen in één shot noemt men een sequentieshot. In de film Rope van Hitchcock komen verschillende sequentieshots voor. Het begrip scène betreft in de fotografie het geheel van samenstellende factoren in een beeld. Dat kan een toevallige samenstelling zijn, zoals in documentaire- of journalistieke fotografie of een in scène gezette voorstelling zoals in de geënsceneerde fotografie, de reclame – en modefotografie,

Heeft een boek scènes?

Boek redigeren – schrap deze 3 soorten scènes – Het tijdloze advies ‘schrijven is schrappen’ geldt ook als je het manuscript van je boek gaat redigeren. Je wilt je lezer meevoeren, niet vervelen. Een goed manuscript bevat alleen scenes die direct of indirect invloed hebben op de loop van je verhaal.

Alle andere passages kun je beter schrappen, of herschrijven. Vooral beginnende schrijvers hebben de neiging om zich te verliezen in overbodige scènes. Daarmee haal je de vaart uit je verhaal en verveel je de lezer. Maar hoe herken je overbodige passages in je manuscript, of – nog beter – al tijdens het schrijven? In deze post lees je de drie kenmerken van scènes die je beter kunt schrappen.

En je krijgt tips om ze te herschrijven. (Ga je een boek redigeren, en wil je meer tips, schaf dan ook het boek Schrijven is schrappen van Hans Hogenkamp aan. Deze schrijfgids was een belangrijke inspiratie voor deze post.)

Wat is een ander woord voor scène?

Wat is een ander woord voor scène? – Andere woorden voor scène zijn afbeelden, afbeelding, beeld, portret, prent, subcultuur, tableau, tafereel en toneel.

Is het scène of scène?

Spelling en flexie

	Vorm	Afbreking
Enkelvoud	scene	scene
Meervoud	scenes	scenes
Verkleinvorm	scenetje	scene.tje

Wat is het meervoud van scène?

Woordherkomst en -opbouw

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	scène	scènes
verkleinwoord	scènetje	scènetjes

Hoe schrijf je scenario?

Stap 5. Sequenties en scènes – Een scenario bestaat – meestal – uit acht samenhangende sequenties. En een sequentie bestaat op haar beurt weer uit een aantal samenhangende scènes. Een scène is hierbij een dramatische eenheid wat betreft tijd, plaats én handeling.

Hoe herken je spanning?

Kortdurende stress – Als u even last heeft van stress, voelt u spanning in uw lichaam. Bijvoorbeeld bij een naderende deadline of in een gevaarlijke situatie. Uw lichaam maakt adrenaline aan, uw ademhaling versnelt, en uw bloeddruk en hartslag stijgen.

Hoe noem je de tekst van een acteur?

Souffleur – (= Fluisteraar) Pracht van een uitvinding en een engel voor de acteurs! Persoon die gedurende heel het toneelstuk het script meeleest. Wanneer een acteur dan zijn tekst vergeet fluistert de souffleur de tekst zodat alleen de acteur het hoort. Gevonden op https://www.encyclo.nl/lokaal/10634

Hoe schrijf je liefde scène?

Presentatie: Beke Olyrhook – Oh, het ongemak Het filmen van een liefdesscène is misschien wel één van de meest ingewikkelde opdrachten in het vak. Hoe creëer je de juiste sfeer op de set, hoe bereid je acteurs voor en hoe blijf je weg van ‘me too’-situaties? De Nederlandse regisseur Stephan Brenninkmeijer is beroemd om zijn liefdesscènes in succesfilms als Swingers en Caged,

Hoe noem je iemand die dronken is?

Dronken (bn) : aangeschoten, beneveld, beschonken, bezopen, boven haar water, boven zijn water, in de lorum, in de olie, kachel, keil, ladderzat, lazarus, sikker, straalbezopen, teut, tipsy, toeter, toeterzat, topzwaar, zalig, zat.

Hoeveel scenes heeft een film?

Ga naar inhoud Een goed scenario voor een boek of film bestaat uit acht samenhangende sequenties. En een sequentie bestaat op haar beurt weer uit een aantal samenhangende scènes. En een scène is een dramatische eenheid wat betreft tijd, plaats en handeling.

Om een goed scenario te schrijven verdeel je je verhaal dus eerst in acht sequenties. Om precies te zijn, twee sequenties voor het eerste point of no return, vervolgens nog vier sequenties tot aan het tweede point of no return, en dan nog twee sequenties in de laatste acte, dus na de tweede point of no return.

En vervolgens vul je iedere sequentie met een stuk of vijf tot acht scènes. Eenheden qua tijd, plaats en handeling dus. Wat is nu een goede scène? Hiervoor vallen zoals gewoonlijk geen eenduidige richtlijnen te geven. Maar wel een aantal belangrijke en bijna altijd geldende regels.

Hier komen ze: 1. Een scène moet een duidelijke kern hebben. Vraag je altijd af wat het fundamentele idee van de scène is. Wat staat er op het spel, wat moet er duidelijk worden en hoe beïnvloedt dat de dramatische ontwikkeling? 2. Een scène is een stukje verhaal dat een eenheid vormt qua tijd, plaats en handeling.3.

Centreer een scène altijd rond een conflict. Conflicten maken scènes dramatisch interessant en bieden tevens (net zoals bij dialogen) veel mogelijkheden om op een schijnbaar ‘natuurlijke’ wijze exposé te geven.4. Iedere scène heeft een ‘winnaar’ en een ‘verliezer dat wil zeggen dat een scène gekenmerkt wordt door een doel dat al dan niet bereikt wordt door de ‘karakters’.5.

• Een scène moet in principe opgebouwd worden als een minidrama, met een begin (expositie of set up), midden (confrontatie of complicatie) en een einde (resolutie of oplossing).6.
• Een scène exposeert door middel van het conflict het ‘karakter’ van de personages.7.
• Een scène exposeert eerst visueel en dan pas door middel van dialoog.8.

Een scène begint zo laat mogelijk en eindigt direct nadat het belangrijkste doel bereikt is. Vraag je altijd af wat je mist als je het begin of het einde weglaat.9. Een reeks samenhangende scènes wordt sequentie genoemd. Naast deze vuistregels dient een scène tevens te voldoen aan de eis een functie te vervullen in de plotontwikkeling van het onderliggende verhaal.

John van der Elburg 30 mei 2010 at 15:07 – Reply Mijn dank voor deze zeer heldere informatie. Ik gebruik deze informatie om leerlingen scenes te leren schrijven. Het gaat om leerlingen van het VMBO die gekozen hebben voor de richting Multimedia Theater en Vormgeving. Fijn om dit te horen. Ga uw gang, gebruik de tekst naar believe, daar is ie voor bedoeld. Geweldig behulpzame tekst, goed samen gevat en makkelijk te begrijpen. Komt zeker van pas bij mijn studies Audio Visuele Vorming! Bedankt!

Joost Schrickx auteur, producent, regisseur en trainer Stichting Pelicula ‘T Spil 24 1141 SE Monnickendam The Netherlands + 31 6 227 43 587 [email protected] KvK nr: 34204038 Blijf op de hoogte van: Actuele storytelling trends Recente scenario inzichten Ingeplande workshops storytelling Aanstaande scenario workshops Laat vrijblijvend uw email-adres achter! Page load link Ga naar de bovenkant

Hoe schrijf je maitresse?

maîtresse / maitresse* De correcte spelling in het Nederlands is maîtresse, In het Frans kan het accent circonflexe op de i of de u tegenwoordig in sommige woorden worden weggelaten als het niet nodig is voor de uitspraak of de betekenis van een woord, bijvoorbeeld in maitresse (naast maîtresse ) of crème brulée (naast crème brûlée ).

Controleer de schrijfwijze van uw zoekopdrachtProbeer uw zoekopdracht anders te verwoorden

: maîtresse / maitresse*

Is het de drama of het drama?

In de Nederlandse taal gebruiken wij het drama.

Hoeveel scènes heeft een film?

Ga naar inhoud Een goed scenario voor een boek of film bestaat uit acht samenhangende sequenties. En een sequentie bestaat op haar beurt weer uit een aantal samenhangende scènes. En een scène is een dramatische eenheid wat betreft tijd, plaats en handeling.

• Om een goed scenario te schrijven verdeel je je verhaal dus eerst in acht sequenties.
• Om precies te zijn, twee sequenties voor het eerste point of no return, vervolgens nog vier sequenties tot aan het tweede point of no return, en dan nog twee sequenties in de laatste acte, dus na de tweede point of no return.

En vervolgens vul je iedere sequentie met een stuk of vijf tot acht scènes. Eenheden qua tijd, plaats en handeling dus. Wat is nu een goede scène? Hiervoor vallen zoals gewoonlijk geen eenduidige richtlijnen te geven. Maar wel een aantal belangrijke en bijna altijd geldende regels.

Hier komen ze: 1. Een scène moet een duidelijke kern hebben. Vraag je altijd af wat het fundamentele idee van de scène is. Wat staat er op het spel, wat moet er duidelijk worden en hoe beïnvloedt dat de dramatische ontwikkeling? 2. Een scène is een stukje verhaal dat een eenheid vormt qua tijd, plaats en handeling.3.

Centreer een scène altijd rond een conflict. Conflicten maken scènes dramatisch interessant en bieden tevens (net zoals bij dialogen) veel mogelijkheden om op een schijnbaar ‘natuurlijke’ wijze exposé te geven.4. Iedere scène heeft een ‘winnaar’ en een ‘verliezer dat wil zeggen dat een scène gekenmerkt wordt door een doel dat al dan niet bereikt wordt door de ‘karakters’.5.

Een scène moet in principe opgebouwd worden als een minidrama, met een begin (expositie of set up), midden (confrontatie of complicatie) en een einde (resolutie of oplossing).6. Een scène exposeert door middel van het conflict het ‘karakter’ van de personages.7. Een scène exposeert eerst visueel en dan pas door middel van dialoog.8.

Een scène begint zo laat mogelijk en eindigt direct nadat het belangrijkste doel bereikt is. Vraag je altijd af wat je mist als je het begin of het einde weglaat.9. Een reeks samenhangende scènes wordt sequentie genoemd. Naast deze vuistregels dient een scène tevens te voldoen aan de eis een functie te vervullen in de plotontwikkeling van het onderliggende verhaal.

John van der Elburg 30 mei 2010 at 15:07 – Reply Mijn dank voor deze zeer heldere informatie. Ik gebruik deze informatie om leerlingen scenes te leren schrijven. Het gaat om leerlingen van het VMBO die gekozen hebben voor de richting Multimedia Theater en Vormgeving. Fijn om dit te horen. Ga uw gang, gebruik de tekst naar believe, daar is ie voor bedoeld. Geweldig behulpzame tekst, goed samen gevat en makkelijk te begrijpen. Komt zeker van pas bij mijn studies Audio Visuele Vorming! Bedankt!

Joost Schrickx auteur, producent, regisseur en trainer Stichting Pelicula ‘T Spil 24 1141 SE Monnickendam The Netherlands + 31 6 227 43 587 [email protected] KvK nr: 34204038 Blijf op de hoogte van: Actuele storytelling trends Recente scenario inzichten Ingeplande workshops storytelling Aanstaande scenario workshops Laat vrijblijvend uw email-adres achter! Page load link Ga naar de bovenkant

Hoe noem je een verhaal ook wel?

Verhaal (zn) : geschiedenis, historie, kroniek, legende, mare, mythe, parabel, relaas, sage, sprookje, story, verslag, vertelling, vertelsel.

Hoe ziet een verhaal eruit?

Begin, midden en eind – Simpel gezegd, bestaat een verhaal uit een begin, midden en eind. Dit wordt de triadische structuur genoemd. Deze structuur maakte het verhaal boeiend en duidelijk voor de lezer of toeschouwer. Maar wat moet er dan in het begin, midden en eind gebeuren?